Migdałowe serce 01 (AoixRuki - the gazette)

O wagarach i skórzanych spodniach

Otworzyłem zaspane oczy. Widziałem jak przez mgłę, więc zamrugałem kilkakrotnie i przetarłem powieki.

- Ruki - poczułem ciepły oddech na karku. Zadrżałem. - Kochanie - mruczał słodko przy moim uchu.

Odwróciłem się w jego stronę. Uśmiechał się promiennie. Cmoknął mnie w usta.

- Aoi, łobuzie - pstryknąłem go delikatnie w nos. Zaśmiał się i pogładził mnie po policzku.

- Wszystkiego najlepszego.

- Och, nie przypominaj - burknąłem. Wydąłem dolną wargę i skrzywiłem się na co westchnął.

- Czemu aż tak bardzo nie lubisz swoich urodzin? Powinieneś się cieszyć - palcem zataczał kółka na moim policzku.

- Że się starzeję? - prychnąłem - idealny powód do świętowania.

- Oj, Takanori - mruknął - jestem o trzy lata starszy i jakoś nie narzekam.

Czułem, że zaraz wybuchnę.

- Bo to ty - podniosłem się dosiadu. - Ja się z tym źle czuję.

- Z czym?

- Z tym, że robię się coraz starszy!

Wybuchłem.

- Ruki, zawsze będziesz moim ślicznym aniołkiem - pogładził mnie po ramieniu, po czym pocałował mnie krótko i wstał.

Naciągnął na siebie bokserki i zgarnął swoje ubrania z podłogi. Wyszedł do łazienki zostawiając mnie samego w jego łóżku.

Z Yuu znałem się niecałe pół roku. Oficjalnie, status mojego chłopaka uzyskał nieco ponad miesiąc temu. Na początku imponowała mi jego dojrzałość, jednak z biegiem czasu przekonałem się, że to chyba najzabawniejsza osoba, jaką mógłbym poznać. Był także bardzo opiekuńczy i troskliwy. Co nie zmieniało faktu, że sam potrafił się zachowywać jak dziecko. Aoi, bo tak przezwali go znajomi, był studentem. To była kolejna rzecz, która na początku mnie w nim zainteresowała. Był na pierwszym roku ekonomii. Yuu miał ciemne włosy do ramion i był ode mnie wyższy. Charakteryzowała go wręcz chorobliwa szczupłość.

Poznałem go na imprezie u znajomej. Yuu był jej jakimś tam kolegą kolegi przyjaciela kuzyna jej chłopaka. Przyszedł do mnie, kiedy inni się w najlepsze bawili i zaczął zagadywać. W sumie wywiązała nam się dość ciekawa rozmowa o kaczkach grających na gitarach i żywych krasnoludkach ogrodowych.

Wstałem i ubrałem swoje bokserki i koszulkę. W jego szafie znalazłem kilka czystych koszulek. Wybrałem jakąś ciaśniejszą, która i tak była na mnie za duża. Łazienkę zwolnił mi kilka minut później. Wyszedł przepasany ręcznikiem i z wilgotnymi włosami. Uśmiechnął się do mnie, po czym potargał mi jeszcze bardziej brąz kosmyki. Odgoniłem go wolną ręką, a następnie wszedłem do zaparowanego pomieszczenia. Zamknąłem drzwi i rozebrałem się. Wszedłem do ciasnej kabiny puszczając z niej, o zgrozo, lodowatą wodę. Pisnąłem niczym mała dziewczynka. Usłyszałem jak Yuu, który najwyraźniej stał pod drzwiami, śmiał się.

Szybko umyłem się w zimnej wodzie i ubrałem. Gdy tylko wyszedłem z łazienki poczułem jak bawełniany materiał otula moje ramiona. Aoi narzucił na mnie bluzę i podał kubek z kawą. Zaprowadził mnie do pokoju i ręcznikiem, który znalazł się w jego rękach nie wiadomo, kiedy zaczął suszyć mi włosy. W jego ustach spoczywał zapalony papieros.

- Dzisiaj odwiozę cię wcześniej - porządnie czochrał mi włosy miękkim materiałem - Twoja macocha wie w ogóle, że u mnie jesteś?

- Nie, że u ciebie. Powiedziałem, że idę do kolegi.

- Pięknie - zaprzestał wykonywanej czynności. - Wiesz, że mogę mieć problemy, jeśli twoi rodzice się o tym dowiedzą?

- Ale się o tym nie dowiedzą - wstałem. - W ich oczach jesteś starszym kolegą.

- Wiem - westchnął. - Szykuj się - ponaglił mnie.

- Wezmę tylko torbę i zrobię parę poprawek.

Ułożyłem włosy i skorygowałem drobne niedoskonałości na twarzy. Shiro zawsze powtarzał, że moje poprawki są niepotrzebne i, że nie powinienem się tak przejmować o wygląd.

- Takanori, czekam w samochodzie. Klucz i drugie śniadanie masz na szafce - usłyszałem trzask drzwi.

Na wyświetlaczu telefonu zauważyłem, że jest za dwadzieścia ósma. Zajęcia zaczynałem za trzydzieści pięć minut. Mój chłopak rzeczywiście się spieszył.

Ubrałem buty i kurtkę. Na głowę nałożyłem czapkę. Schowałem zapakowane przez Yuu kanapki i wyszedłem zamykając drzwi na klucz. Zbiegłem po schodach i wyszedłem z bloku. Wzrokiem odszukałem zielonkawo-szarą toyotę i wszedłem do niej zajmując miejsce pasażera obok kierowcy.

- Skejcik - uśmiechnął się odpalając silnik.

Wyjechaliśmy z parkingu i ruszyliśmy w stronę, w której znajdowało się moje liceum.

- O której dzisiaj kończysz? - zapytał, gdy stanęliśmy na światłach.

- O szesnastej. Po lekcjach zabiorę się do domu. Muszę tam jednak czasami wpadać.

- Fakt. Odbiorę cię po zajęciach, okej?

- Nie musisz. Nic mi nie będzie jak pojadę metrem.

- Taka, odbiorę cię - naciskał. - Z racji tego, że kończysz dzisiaj te siedemnaście lat, a ja mam coś dla ciebie.

- Yuu, nie chcę prezentów - burknąłem. - Nie chcę obchodzić w jakikolwiek sposób pamiątki swoich narodzin.

- Oj przestań. - położył mi rękę na kolanie. - Ale to będzie specjalny prezent ode mnie.

- Nie chcę. - burknąłem.

- Taka, no - powędrował ręką wyżej, a ja poczułem falę gorąca. - Nie bądź taki.

- Yuu, patrz na drogę - mruknąłem.

Zaśmiał się i w ciszy dojechaliśmy pod szkołę. Stanął samochodem pod bramą i cmoknął mnie w policzek.

-Do zobaczenia.

-Pa - wyszedłem z samochodu i ruszyłem do szkoły. Uchyliłem stare, rzeźbione w drewnie drzwi, wszedłem do ogromnego holu, który dzielił się na pięć korytarzy. Poszedłem tym na wprost do szatni, żeby zostawić kurtkę i czapkę. Następnie udałem się pod klasę, w której miałem mieć lekcje.

Tak, ojciec posłał mnie do naprawdę dobrej szkoły. Poziom i kultura były w niej na wysokim poziomie. Stałym elementem placówki, jak każdej innej, był mundurek, do którego jakoś się nie przywiązałem i nie miałem zamiaru. Na początku grozili, że mnie tutaj nawet nie wpuszczą, jednak jak ujrzeli średnią 5.5, zaczęli przymykać oko na drobne zmiany w moim ubraniu szkolnym. Czasami jednak przychodziłem ubrany jak każdy, a to dokładnie wtedy, kiedy nie byłem u Yuu. Moi opiekunowie zawsze pilnowali, żebym był wzorowym uczniem i wiedzieli o mojej buntowniczej naturze, która dawała się we znaki od kołyski.

Moja rodzina składała się z wiecznie zapracowanego ojca, macochy i dorosłego brata, który wyniósł się z domu po ukończeniu liceum. Zazdrościłem mu, że był już na swoim.

Wracając do szkoły, do zajęć pozostało piętnaście minut. Uczniowie mozolnie zbierali się pod salami i szykowali do lekcji. Obrzucali mnie zdziwionymi spojrzeniami. Nie z powodu mojego wyglądu, tylko z tego, że tak wcześnie byłem w szkole. Fakt, kiedy bywałem u Aoia, byłem zawsze wcześniej, co innego w domu.

- Takanori, ty już tutaj? - zapytała dziewczyna z mojej klasy, która właśnie przyszła.

- Tak jakoś się złożyło.

- Jak nie ty - pokręciła głową i usiadła obok mnie na ławce. - Masz jakieś problemy?

- Słucham?

- A, no bo jesteś tak wcześnie - uśmiechnęła się.

- U mnie wszystko dobrze - zapewniłem odwzajemniając gest.

Na 3 lekcji napisałem do Yuu.

Mam nadzieję, że masz jakiś nudny wykład, tak jak ja mam nudną chemię. (｡･ω･｡)

Schowałem telefon do piórnika i spojrzałem na nauczyciela, który siedział przy biurku i omawiał ostatnie sprawdziany.

Po chwili urządzenie wydało z siebie wibrację, co sprawiło, że chłopak siedzący obok mnie zerknął na to co robiłem. Zignorowałem jego zniesmaczony wyraz twarzy i odczytałem sms.

Tak się składa, że mam cały dzień teorii i właśnie się dowiedziałem, że nasz psorek jest na delegacji i będziemy mogli wcześniej się urwać. ヽ(‘ ∇‘ )ノ

Po chwili przyszedł kolejny.

A ty, kujonku, czemu nie uważasz na lekcjach tylko smsujesz? （゜◇゜）

Uśmiechnąłem się pod nosem.

Bo są nudne. Omawianie sprawdzianów i inne takie bzdety. I nie jestem kujonem!

- Pan Matsumoto jak zwykle uzyskał... - urwał nagle nauczyciel. Schowałem telefon i spojrzałem na belfra wyczekująco. - Mierną? Chyba się pomyliłem przy zliczaniu - zaczął przeglądać mój sprawdzian i liczyć pod nosem. - To niemożliwe - pokręcił głową. - Pan Matsumoto uzyskał 3 z pracy klasowej.

Po klasie rozszedł się szmer i wszyscy odwrócili się w moją stronę. Wzruszyłem ramionami.

- Dostałeś trzy? - zapytał chłopak, który siedział obok mnie. - TY? Jak to w ogóle możliwe?

-Zdarza się.

Przyszedł kolejny sms. Odczytałem go pod ławką.

I co dostałeś, mój prymusie? (* >ω<)

Położyłem komórkę na ławce.

Dostałem 3. Mówiłem, że nie jestem kujonem.

Po chwili przyszła odpowiedź.

Niemożliwe.（°o°；） W każdym razie, co masz na ostatnich lekcjach?

Wf - napisałem.

Z Ryuichim masz?

- Takanori, z kim tak namiętnie piszesz? - kolega dźgnął mnie w bok.

-Ze znajomym - mruknąłem odpowiadając na wiadomość.

Taaa, okropny jest. (ノдヽ)

- Ładny?

- Nie twój interes - burknąłem. - Zostaw moich znajomych. On nie jest gejem.

Pocieszę cię tym, jak powiem, że też z nim miałem?

Po chwili przyszło.

Nie chcesz się może urwać z wfu?

- Trudno - mruknął. - Nie chcesz później iść się ze mną zabawić? - położył rękę na moim kolanie.

- Spadaj - strąciłem ją.

Tak, pocieszyłeś mnie, że też przechodziłeś przez to piekło.(*´・ｖ・) Sprowadzasz mnie na złą drogę. Nie mam stroju więc wolę iść gdzieś z tobą. ー( ´ ▽ ` )ﾉ

To fajnie, nie mogę się doczekać ( ˘ ³˘)❤ - odpowiedział.

Ja także.

Lekcje zleciały szybko na pisaniu smsów z moim chłopakiem. W sumie to nawet lepiej. Przed dwoma ostatnimi wyszedłem do parku przed szkołą, gdzie umówiłem się z Yuu. Czekał na mnie siedząc na ławce.

- Cześć - przywitałem się.

- Dzień dobry - wstał. Przytulił mnie i cmoknął w policzek.

- Gdzie idziemy? - zapytałem gdy ruszyliśmy przez park.

- Do samochodu, a potem pojedziemy na lodowisko - uśmiechnął się szeroko.

- Lodowisko? - powtórzyłem po nim trochę zaskoczony.

- Nie przesłyszałeś się, lodowisko.

- Ale, ja nie umiem jeździć na łyżwach. - zaprotestowałem.

Zaśmiał się i pokręcił głową.

- Ale ja umiem. - złapał mnie za rękę - Z okazji urodzin nauczę cię jeździć na łyżwach.

Wsiedliśmy do samochodu i pojechaliśmy na lodowisko.

Aoi był dobrym kierowcą. Jeździł według przepisów i nie popisywał się, jak to niektórzy mieli w zwyczaju. Byłem mu za to wdzięczny, bo chyba nie wytrzymałbym, gdyby pędził dwieście na godzinę przez miasto.

W sumie, to nie wiedziałem za bardzo gdzie mnie wiózł. Nie znałem tej okolicy, jednak on wydawał się doskonale wiedzieć jak się ma poruszać.

- Jesteśmy - powiedział kilka minut później parkując.

- To jest to lodowisko? - zapytałem patrząc na ogromny biały namiot, przed którym stanęliśmy.

- Tak - wyszczerzył się.

Wysiedliśmy z samochodu i weszliśmy do środka. Na sam wprost od wejścia była wypożyczalnia łyżew, a po prawo lodowisko złożone z płyt sztucznego lodu. Po lewo było coś w rodzaju kawiarenki.

Wypożyczyliśmy dwie pary łyżew sportowych. Miałem to szczęście, że jak byłem mały i miałem jeszcze kolegów, to często chodziłem z nimi jeździć na rolkach, więc z założeniem łyżew i zapięciem nie miałem większych problemów. Weszliśmy na lodowisko. Pierwsze, co zrobiłem, to złapałem się bandy by nie zaliczyć przysłowiowego zająca.

- Ja nie wiem, czy to dobry pomysł. - powiedziałem do mężczyzny, który podjechał do mnie, z gracją przystając przede mną.

- Daj rękę - powiedział wyciągając swoją w moim kierunku.

Złapałem ją, a Yuu przyciągnął mnie do siebie. Mieliśmy fart, że lodowisko o tej porze było puste i mogliśmy trzymać się za ręce.

- Widzisz? Jedziesz - uśmiechnął się gdy udało mi się w miarę trzymać równowagę, a nogi nie rozjeżdżały się we wszystkie strony świata. - Mówiłem, że nauczę cię jeździć.

- Jasne, jasne, zaraz pewnie zaliczę orła i pociągnę cię za sobą.

Jeździliśmy jakąś godzinę. W końcu starszy uznał, że da mi spokój. Oddaliśmy łyżwy i poszliśmy kupić kawę w kawiarence.

- Dziwnie mi się chodzi - powiedziałem czując się jak pingwin.

- Mi też - podał mi kawę.

Poczułem wibrację w kieszeni. Nie patrząc na wyświetlacz, odebrałem połączenie.

- Tak? - upiłem łyk gorącego napoju.

- Takanori, gdzie jesteś?

- Tara? Znaczy e.. Yyy...? Em... Ja jestem jeszcze w szkole - skłamałem.

- Co ty tam tak długo robisz?

- Miałem wf?- powiedziałem siląc się na ton oskarżanego o nic dzieciaka. - Nie musisz do mnie wydzwaniać bez powodu. Niedługo będę. - rozłączyłem się. - Zbierajmy się. Tara wróciła wcześniej niż zwykle.

- Dopij kawę - powiedział Yuu wyrzucając swoje opakowanie do kosza.

Posłusznie wypiłem napój i wyrzuciłem kartonik. Poszliśmy do samochodu. Zapiąłem pas i ni stąd ni zowąd na moich kolanach wylądowało wielkie pudło.

- Co to? - zapytałem.

- Otwórz to w domu. - poprosił.

Odwiózł mnie na parking niedaleko mojego domu. Pożegnaliśmy się krótkim buziakiem i poszedłem do siebie taszcząc pudło.

- Gdzieś ty był? - przywitała mnie macocha, stojąca w progu.

- W szkole - burknąłem robiąc sobie przejście i wchodząc do nagrzanego pomieszczenia.

- Nie kłam - zamknęła drzwi i założyła ręce na piersi. - Dzwoniła do mnie twoja wychowawczyni.

Cholera.

- I? - zdjąłem kurtkę i buty.

- Jak ty w ogóle wyglądasz?! - wydarła się. - Gdzie twoja marynarka?!

- W pokoju. - chwyciłem torbę i z pudłem pod pachą skierowałem się w stronę korytarza.

- Takanori! - ruszyła za mną. Jej obcasy wydawały z siebie nieprzyjemny pogłos. - Wracaj tu młodzieńcze. Porozmawiamy trochę.

- Nie mam ochoty. - wszedłem na kilka pierwszych stopni, gdy poczułem macoszą rękę na ramieniu, która z wyrobioną na siłowni siłą, pociągnęła mnie do tyłu. - Co? - odwróciłem się w jej stronę. - Co chcesz?

- Gdzie się szlajałeś i z kim?

- Aż tak bardzo zależy ci na tym? Nagle zacząłem cię interesować? - zmrużyłem oczy. - Byłem na lodowisku. Zadowolona?

- Z kim? Dlaczego uciekłeś z lekcji? Na dodatek dostałeś tróję z chemii!

- Byłem z kolegą, poszedłem sobie, bo chciałem, a od trójki jeszcze świat się nie zawalił.

- Takanori!

Całkowicie ją zignorowałem i poszedłem do pokoju. Zamknąłem drzwi i rzuciłem torbę obok biurka. Pudło od Aoia ułożyłem na moim ogromnym łóżku. Ostrożnie podniosłem wieczko i odłożyłem je na bok. Moim oczom ukazały się skórzane spodnie. Zszokowany podniosłem odzienie i dokładnie mu się przyjrzałem.

- Cholera - mruknąłem pod nosem badając delikatny materiał.

Zrzuciłem z siebie rurki i przymierzyłem prezent. Spodnie były bardzo opięte i uciskały mnie w kroku. Wszedłem do ogromnej szafy wbudowanej w ścianie i zapaliłem światło. W sumie to bardziej mógłbym to nazwać garderobą. Podszedłem do lustra i okręciłem się wokół własnej osi, dokładnie oglądając swoje odbicie. Zrobiłem sobie przysłowiową selfie i wysłałem ją Yuu.

Widzę, że masz wobec mnie pewne fantazje. - napisałem.

Po chwili dostałem kilka smsów pod rząd.

Jak każdy. - pierwszy.

Ale widzę, że trafiłem z prezentem. (^_−)☆ - drugi.

Wyobrażam już sobie, jak stajesz mi w nich przed łóżkiem... - trzeci.

Aż mi się gorąco zrobiło. - czwarty.

Zgryzłem wargę. Aoi oczekiwał ode mnie, że będę się z nim kochał. Fakt, kilka(naście) razy pieściliśmy się w łóżku, jednak nigdy nie przekroczył tej granicy. Wolałem jeszcze trochę poczekać ze sprawą seksu. Kolejny fakt, Yuu też to rozumiał (żem młody i niedoświadczony w tych sprawach), ale nie mógł czekać na mnie wiecznie.

Czyżbyś coś sugerował? `(๑ △ ๑)`* - napisałem sunąc ręką wzdłuż opiętego materiału.

Po chwili jednak zdjąłem prezent od swojego chłopaka i schowałem go wraz z pudłem do szafy. Ubrałem też luźniejsze spodnie.

Domyśl się.(￣ω￣)

Chyba doszedłem już do tego wcześniej. - wystukałem.

Poczekam. - dostałem odpowiedź. - Tak długo jak będzie ci trzeba.

Nie chcę żebyś czekał. - napisałem.

Ufam ci. - wysłałem jeszcze po chwili.

Zabrałem się do lekcji. Nie chciało mi się robić jakiś całek czy czegoś. Musiałem jednak poprawić oceny. Koło 20 zgłodniałem i tak jakby kucharka czytała mi w myślach, przyniosła mi kolację. Podziękowałem i zabrałem się za jedzenie. Po dwudziestej drugiej poszedłem wziąć prysznic. Jakiś czas czytałem jeszcze książkę i położyłem się spać.

Wstałem kilka minut po siódmej. W ślimaczym tempie założyłem mundurek i zszedłem na śniadanie. Zjadłem naleśniki, jak zwykle w samotności. Ojciec, o ile w ogóle wrócił do domu, już dawno był w pracy, a moja macocha albo jeszcze spała, albo też gdzieś wyszła.

- Panie Matsumoto - powiedziała jedna z pokojówek. Nie zauważyłem kiedy się przy mnie znalazła. Spojrzałem na nią unosząc lekko brwi. - Proszę, to do pana. - odłożyła żółtą kopertę na długi, dębowy stół, który przykryty był nieskazitelnie białym obrusem i, przy którym jadłem śniadanie.

Wziąłem kopertę do ręki i spojrzałem na nadawcę. Był nim mój brat. Otworzyłem żółty papier i pobieżnie zerknąłem na życzenia. W środku znalazłem jeszcze mały wisiorek i karteczkę z dopiskiem.

Należał do mamy. - przeczytałem, dokładnie sunąc wzrokiem po delikatnych literach.

Wisiorek schowałem do kieszeni, karteczkę zgniotłem i odłożyłem na brudny talerz. Kartkę z życzeniami schowałem do koperty, którą pozostawiłem na stole.

Wyszedłem z domu. Na podjeździe spotkałem osobę, z którą nie rozmawiałem już dobre kilka tygodni.