Migdałowe serce III 02

O końcu szkoły i wyjeździe nad morze

Egzaminy końcowe zbliżały się wielkimi krokami. Wraz z Yuu mieliśmy dla siebie jeszcze mniej czasu, co nam się wcale nie podobało. Dzielnie znosiliśmy jednak rozłąkę i praktycznie do samych egzaminów byliśmy osobno. W dzień przed udało nam się spotkać i spędzić miło czas.

-Myślisz, że uda mi się dobrze zdać? - zapytałem, kiedy szliśmy wieczorem przez park. Yuu obejmował mnie ramieniem i przyciskał do siebie.

-Myślę, że zdasz najlepiej ze wszystkich. Jesteś w końcu geniuszem.

-Oj, Yuu - objąłem go w pasie. - Nawet nie wiesz, jak bardzo się cieszę, że ciebie mam.

Zaśmiał się cicho, a później odprowadził mnie do domu. Resztę wieczoru spędziłem na czytaniu książek. Musiałem przyznać, że zżerały mnie nerwy przed egzaminami. Bałem się, że coś schrzanię, że pomylę się przy czymś prostym i do końca życia będę płakał z tego powodu ( Ruki, plz, jak miałam zdawać gimnazjalne, to poszłam na lajcie z przekonaniem, że i tak zjebię, a później się okazało, że mam jeden z najlepszych wyników. Można? XD ).

Następnego dnia, spotkałem się z Akirą w parku. Chłopak nie wydawał się być zestresowany. Tak też było. Aki miał gdzieś egzaminy. Chciał je jakoś napisać i wyjść do Kaia.

-Boję się - powiedziałem szczerze, kiedy już ruszyliśmy do szkoły. - Pewnie spieprzę wszystko i nic z tego nie wyjdzie.

-Przejmujesz się. W klasie szło ci najlepiej ze wszystkich.

-Ale to w klasie. Na egzaminie pewnie zjebię i gówno z tego wyjdzie.

-Daj spokój. Dobrze ci pójdzie - pogłaskał mnie po włosach, chcąc podnieść mnie na duchu.

*

Wyszedłem z wielkiej sali po skończeniu pisania egzaminu. Czułem się wyjątkowo lekko, cały ten stres miałem za sobą i jedynie wypadało czekać na wyniki. Miałem przeczucie, że poszło mi wyjątkowo dobrze, ale to tylko przeczucie.

Ruszyłem w stronę domu, w którym znalazłem się po dwudziestu minutach.

-Jestem! - powiedziałem, zamykając za sobą drzwi. Zdjąłem buty i poszedłem do salonu, gdzie siedziała Tara z Sorą.

-Jak ci poszło? - zapytała kobieta, zerkając na mnie.

-Chyba dobrze - uśmiechnąłem się do Sory, która podbiegła do mnie, wręczając mi zabawkę.

-Ah, no to dobrze - Tara wlepiła wzrok w swoją córkę. - Słuchaj, rozmawialiśmy ostatnio o urlopie z Satoru i pomyśleliśmy, że skoro ty i Yuu to już tak poważniej, to może on też by z nami pojechał, hm?

-Yuu? - powtórzyłem dla pewności. - Ostatnio zrobiłaś mi awanturę o to, że u niego zostałem na noc, a teraz mi mówisz, że mógłby z nami jechać?

-Nie mówmy o tym - mruknęła. - Satoru mi wytłumaczył, jak to z tobą było... Powiedział, że muszę się przyzwyczaić.

-Jak ci to wytłumaczył?

-Że zawsze taki byłeś... Już jako mały chłopiec.

-Rozumiem - Sora wręczyła mi pluszowego misia. - I nie przeszkadza ci to?

-Muszę się po prostu przyzwyczaić - uśmiechnęła się do Sory, która złapała ją za rękę.

*

-Wycieczka? - Yuu leżał na boku, podpierając się jedną ręką pod głową, a drugą gładząc mnie po nagich plecach.

-Tak - odwróciłem głowę w jego stronę. - Z Tarą, Sorą i moim ojcem.

-Mogę w sumie jechać - palcem zaczął robić jakieś znaczki.

-Naprawdę? - momentalnie się ożywiłem.

-Naprawdę - przysunął się w moją stronę i pocałował mnie.

Następnego dnia nie mieliśmy kompletnego pomysłu, co robić. Oboje zaszyliśmy się więc w moim pokoju i oglądaliśmy filmy.

-Czemu w tych amerykańskich produkcjach jest tyle wybuchów? - głaskałem Tenshi, która spała na moich kolanach i patrzyłem na ekran monitora.

-Amerykanie zawsze lubili wysadzać - odparł Yuu. - To coś jak dawanie idiocie laski dynamitu.

Zaśmiałem się na jego słowa. Miał jednak rację.

-Yuu, za tydzień kończę szkołę - powiedziałem. - Dziwnie się z tym czuję.

-Dlaczego? - spojrzał na mnie, co dostrzegłem kątem oka.

-Po prostu już nie będę chodził do szkoły. To dziwne - spojrzałem na niego.

-Ciesz się lepiej - objął mnie ramieniem. - Kończysz pewien etap w swoim życiu, ale wkraczasz w nowy, może nawet lepszy.

-Z tobą.

-Ze mną - uśmiechnął się. - Nie musisz się teraz martwić. W przyszłości będziesz miał do tego jeszcze wiele okazji.

*

W dniu zakończenia czułem się jakoś tak pusto. Żegnałem się z ludźmi, których nie lubiłem, to przecież powinienem być zadowolony, a mi było trochę przykro. Spędziłem z nimi trzy lata i nie dogadywałem się z nimi. Trzymałem się z boku i nawet nie pamiętałem ich imion. To z tego powodu było mi przykro. Nigdy tak naprawdę nie otworzyłem się na ludzi i nie udało mi się poznać życia typowego uczniaka.

-No, stary, kończymy liceum - westchnął Akira. - Teraz wakacje pełną parą i studia.

-Wyjeżdżasz gdzieś z Tanabe? - zapytałem, bijąc brawo jakiejś dziewczynie, która odbierała nagrodę.

-Planujemy wypad pod namiot we dwójkę, ale nie wiemy, czy to wypali.

-Życzę wam szczęścia - powiedziałem szczerze. Aki wyszczerzył się do mnie, a po chwili wypchnął mnie z tłumu, bo wywołano moje nazwisko. Pognałem w stronę dyrektorki, odebrałem nagrodę książkową i stypendium, po czym wróciłem na miejsce.

Po ceremonii zakończenia, zrobiliśmy klasowe zdjęcie wraz z naszą wychowawczynią. Podziękowaliśmy jej za opiekę nad nami, wręczyliśmy prezent i rozeszliśmy się w swoje strony.

*

-I jak poszedł ci egzamin? - cmoknąłem Yuu w policzek.

-Ah, dobrze - przytulił mnie. - Normalnie nie wierzę - mruknął, kładąc mi głowę na ramieniu.

-W co nie wierzysz? - zapytałem, gładząc go po plecach.

-Że to tak zleciało. Jak cię poznałem, to dopiero zaczynałeś to liceum, a teraz je skończyłeś.

-Jak się poznaliśmy, to nawet nie byłem licealistą.

-Takim słodkim, małym gimbusem byłeś.

Dlaczego zgodziłem się iść na tę imprezę? Przecież wiedziałem, że będę się nudził, a poza tym, prawie nikogo nie znałem. Patrzyłem tak na tych bawiących się ludzi, kiedy ktoś się do mnie dosiadł. Spojrzałem na faceta, z zamiarem pójścia sobie, kiedy ten uśmiechnął się do mnie.

-Sam jesteś? - zapytał.

-Taa - odparłem niechętnie.

-Dlatego jesteś smutny?

-Nie jestem.

-Zamyślony, lepiej? - oparł się wygodnie o kanapę. - Też nie znam tu wielu osób, zupełnie jak większość ludzi tutaj. Możemy się jednak poznać.

-Jesteś pijany? - zapytałem, unosząc brwi.

-Po jednym piwie, więc chyba nie - zaśmiał się. - To poznajmy się, jestem Yuu, ale wszyscy nazywają mnie Aoi.

-Takanori, ale mów mi Ruki.

-Taka? - od razu zdrobnił moje imię.

-Może być Taka.

-Taki uroczy, malutki byłeś.

-To już nie jestem uroczy? - oderwałem się od niego.

-Jesteś nadal - zaśmiał się. - Słodki, uroczy i tylko mój.

-Taak - pocałował mnie czule.

-Przepraszam za spóźnienie - powiedziałem, przychodząc na nasze umówione miejsce. Siedział już na ławce i chyba się nudził. - Długo czekałeś? - usiadłem obok niego.

-W porządku - uśmiechnął się do mnie. - Kilka minut, niedawno przyszedłem.

Przez chwilę siedzieliśmy w ciszy. Ale tylko chwilę.

-Nie jest ci zimno? - zapytał.

-Może trochę.

-To chodźmy coś przekąsić, co ty na to?

-Okej.

Poszliśmy sobie do małej knajpki, żeby coś zjeść i by się ogrzać. Spędziliśmy razem naprawdę miło czas. Yuu jak nikt, słuchał mnie i doradzał. A i jeszcze nie miał mnie dosyć, a co lepsze, sam proponował następne spotkania, na co godziłem się ucieszony.

Podczas jednego z naszych wypadów, Yuu powiedział mi, że jest gejem, bo widział, że nie byłem pewny co do jego zamiarów. Czy chciał się przyjaźnić, czy chodziło mu o coś więcej, po prostu nie wiedziałem.

-Wiesz, Yuu - zacząłem swoją historyjkę, kiedy już odprowadzał mnie do domu. - Miałem kiedyś chłopaka. Był wysportowany i lubiany, aż się dziwiłem, że zwrócił na mnie uwagę, że sam wyszedł z inicjatywą chodzenia. To była po prostu bajka. Cudowny sportsman i ja, mały kujonek. Dopełnialiśmy się i dogadywaliśmy, ale coś się w końcu zepsuło. Zaczął wymagać ode mnie czegoś więcej niż buziaka, a ja nie chciałem. Mówił, że mu się należy, ale ja się bałem, dla mnie to było zbyt wcześnie. W końcu doszło do tego, że mnie molestował. Na szczęście szybko zerwaliśmy, a ja odciąłem się od niego.

-W której byłeś klasie? - zapytał.

-W drugiej gimnazjum.

-I taki gówniarz na ciebie naciskał?

-Tak jakby.

-Co z tą młodzieżą? - westchnął.

Zaśmiałem się. Yuu specjalnie starał się obrócić wszystko w żart, co mu wyśmienicie wychodziło.

-Ale z tego wynika, że jesteś prawiczkiem, tak?

-Tak - drgnąłem.

-Spokojnie - zaśmiał się. - Tak tylko chciałem się upewnić, żeby później nie było jakiś nieprzyjemności.

Usiedliśmy na kanapie, obejmując się.

-Mały, słodki Taka.

Przysunąłem się do niego i lekko trąciłem go w bok. Mruknął coś, a ja wtuliłem się w niego.

-Co robisz? - zapytał zaspanym głosem.

-Chcę się przytulić - odpowiedziałem.

-Taka...

-Yuu, ufam ci - powiedziałem stanowczo. - Przytul mnie.

Objął mnie niepewnie, a ja wtuliłem się w niego mocniej.

-Wiesz, nie chcę być później nazywany pedofilem.

-Nikt nie musi o tym wiedzieć.

Leżeliśmy chwilę w ciszy. Yuu dawał mi poczucie bezpieczeństwa, czułem, że przy nim wszystko jest na swoim miejscu.

-Dobranoc, Taka - pogładził mnie jeszcze po plecach.

Nazajutrz obudziłem się w ramionach Yuu. Było mi tak przyjemnie i ciepło, że wczepiłem się w niego mocniej.

-Obudziłeś się? - zapytał, a ja pokiwałem głową. Pogładził mnie po plecach, a ja mruknąłem z zadowolenia.

Od początku zapowiadało się na wielką miłość

*

Yuu objął mnie od tyłu w pasie, patrząc, jak mój ojciec znosił ostatnią walizkę. Włożył ją do bagażnika i zaraz zajęliśmy miejsca. Yuu usiadł za kierowcą, a ja po środku, a Sora została umieszczona w foteliku pasażera.

-Gotowi? - zapytała Tara. Oparłem się wygodnie o Yuu, który objął mnie ramieniem.

-Jak najbardziej - powiedziałem uradowany.

I ruszyliśmy. Z Yuu rozmawialiśmy wesoło niemal przez cały czas. Czasami podrzucaliśmy Sorze jakieś zabawki i robiliśmy do niej śmieszne miny. Na Okinawę dojechaliśmy po osiemnastej. Zakwaterowaliśmy się w hotelu i poszliśmy do pokoju. Na szczęście apartament miał dwie sypialnie i salonik. Z Shiro zajęliśmy mniejszy pokój.

-Pierwsze wakacje z teściami - westchnął Yuu, kładąc się na łóżku. - Dziwnie się czuję.

-Daj spokój, będzie dobrze - usiadłem mu okrakiem na biodrach. -Wcale nie musimy z nimi chodzić, możemy robić co chcemy - pogładziłem go po brzuchu i pocałowałem lekko, przytulając się.

*

Ciągnęliśmy się za moimi rodzicami, trzymając się za ręce. Szliśmy właśnie w stronę plaży. Było naprawdę gorąco i grzało słońce, co nie dodawało nam ochoty na żadne wypady.

-Yuu, Taka, pospieszcie się - powiedziała Tara, widząc, że byliśmy kilka metrów od nich.

-Gorąco - powiedziałem.

-Strasznie - dodał Yuu.

W końcu jednak znaleźli dogodne miejsce do siedzenia. Pomogliśmy rozłożyć parawan, a następnie parasol, pod którym zaraz usiedliśmy, kryjąc się przed słońcem.

-Umieram - jęknąłem.

-Taka onii-chan! - Sora wskoczyła mi na plecy, a ja przez chwilę pożałowałem, że mam rodzeństwo. - Chodź - złapała mnie za rękę, ciągnąc do wody. - Chodź!

-No dobra - wstałem, łapiąc Yuu za rękę. - Chodź - powiedziałem tak samo jak moja siostra. Ten zaczął się śmiać. - Z czego rżysz, baranie?

-Z ciebie, owieczko - odparł. - Idźcie sami jak brat z siostrą.

-Ale Yuu!

-Chodź! - siostra ciągnęła mnie za rękę.

-Idź, idź.

Fuknąłem na niego i poszedłem z Sorą do wody. Trzymałem ją za rękę, podczas gdy ona skakała przez fale i śmiała się głośno. W pewnym momencie ktoś zasłonił mi oczy. Wiedziałem, kto to był, dlatego odwróciłem się i uderzyłem tę osobę w brzuch.

-A to za co? - jęknął Yuu, odsłaniając mi oczy.

-Za całokształt - złapałem Sorę i wcisnąłem mu ją. - Teraz wujek Yuu się z tobą pobawi.

Nie zostawiłem go jednak samego z Sorą. Stałem obok, kiedy Yuu unosił ją z wody przy falach. Mała miała z tego prawdziwą frajdę, co jej się dziwić. W końcu wróciliśmy pod parasol i padliśmy plackiem, podczas gdy Tara i ojciec rozwiązywali krzyżówki i popijali zimną herbatę. Sora wcisnęła się między mnie i Yuu, który zaczął ją łaskotać. Dziewczynka zaczęła się śmiać i piszczeć radośnie. W końcu postanowiłem przerwać ich zabawę, rzucając się Shiroyamie na szyję oraz powalając go na plecy. Yuu zaczął się śmiać, a ja poczułem, że Sora na mnie siada.

-Zbiorowa kanapka na biednym mnie? - Yuu pogłaskał mnie po policzku.

-Tak - odpowiedziałem, wtulając głowę w jego bark.

Po chwili Sora zeszła ze mnie i poszła do Tary, siadając jej na kolanach. Ułożyłem się obok Yuu, który bawił się moimi włosami i gładził mnie po torsie.

-Kotku, a co dzisiaj robimy wieczorem? - zapytał.

-Nie wiem - położyłem się na nim.

-Znowu?

-Wygodny jesteś - przytuliłem się do niego.

Siedzieliśmy na plaży długi czas. W końcu zaczęło mi się nudzić i zacząłem obsypywać Yuu piaskiem, a ten zaczął sypać go na mnie. Ostatecznie skończyło się gonitwą dookoła parawanu i wrzuceniem mnie do wody.

-Zginiesz! - krzyknąłem do Yuu, który śmiał się z moich oklapniętych na twarz włosów.

-No dajesz - rozłożył szeroko ręce, a ja podleciałem do niego i pchnąłem go do wody. Shiroyama objął mnie i wpadliśmy do niej razem, śmiejąc się przy tym głośno. Mieliśmy szczęście, że w pobliżu nie było wielu ludzi, bo już dawno ktoś by w nas rzucił kamieniem.

Wyszliśmy z wody, trzymając się za ręce. Położyliśmy się na kocu, podśmiechując się co jakiś czas.

W końcu się uspokoiliśmy i zaczęliśmy się obdarowywać pojedynczymi całusami. W końcu oparłem się o Yuu i zasnąłem.

*

Shiroyama objął mnie w pasie i położył głowę na moim ramieniu.

-Ładny widok - powiedział.

-No ładny.

Pomarańczowe słońce chowało się za horyzontem, barwiąc niebo ciepłymi kolorami. Yuu przytulił mnie do siebie mocniej, a ja odchyliłem głowę i pocałowałem go w policzek.

-Tak romantycznie - powiedziałem. Mój chłopak zaśmiał się tylko.

-Może pójdziemy później na spacer? - powoli ruszyliśmy w stronę deptaku. Shiro splótł nasze dłonie.

-Możemy iść - uśmiechnąłem się.

Wróciliśmy do hotelu na kolację. Posiedzieliśmy trochę i w końcu wybraliśmy się na ten spacer. Chodziliśmy objęci, rozmawiając, aż do godziny dwudziestej pierwszej i wróciliśmy do hotelu. Sora już spała, a Tara i mój ojciec siedzieli objęci na kanapie. Szybko poszliśmy do sypialni.

-To co robimy? - zapytał Yuu.

-Gramy w scrabble?

I resztę wieczoru spędziliśmy na grze w scrabble. 

----

Miło, że początek trzeciej serii przypadł wam do gustu. Postaram się tego nie spieprzyć, chociaż ten rozdział mi się nie podobał.

Swoją drogą, wszystko jest inaczej niż planowałam na początku. I kilka dni temu zabrałam się za pisanie trzeciej serii od nowa. W pierwotnej wersji nie miało być tak miło, chciałam zrobić tak, jak miała się kończyć pierwsza seria ( Kiedyś to pisałam, ale przypomnę, że Migdał miał się kończyć śmiercią wszystkich bohaterów ).

Do następnego rozdziałuu!~! ;3