OTP Challenge 01

Holding Hands 

Nie pamiętam, kiedy ostatni raz byłem taki zdenerwowany. Nie powinienem brać tak wszystkiego do siebie, ale nie umiałem. Byłem osobą, która każde złe słowo chowała w swym wnętrzu, a później przez kilka dni chodziła, myśląc o tym. Tym razem było dokładnie tak samo. Nie mogłem znieść tej ciągłej krytyki ze strony rodziny i znajomych. Przeszkadzało im ostatnio wszystko.

Wiesz, nie pasuje mi ta twoja nowa fryzura.

Zupełnie nie umiesz gotować!

Jeszcze nie wymieniłeś strun w gitarze? Na co czekasz? Aż któraś pęknie i cię uderzy w oko?

No co miny strzelasz? Znowu się obrażasz?

I tak calutki czas! Ludzie wtrącali się w moje życie, kiedy nie powinno ich ono zupełnie interesować. Byłem dorosły, mogłem robić co chciałem, a każdy chciał mnie jeszcze ustawiać po swojemu. Jakbym był jakiś upośledzony.

-Never gonna give you up! Never gonna let you down! - usłyszałem, gdy kuliłem się, siedząc pod parapetem. Opierałem się plecami o ciepły grzejnik, głowę trzymałem na kolanach. - Never gonna run around and desert you! Never gonna make you cry! Never gonna say goodbye! Never gonna tell a... kurwa mać! - Yuu wszedł do salonu, gdzie siedziałem na podłodze. Prawie upuścił siatkę z zakupami i odtwarzacz mp.3. Znowu słuchał tej muzyki disco z lat osiemdziesiątych. Tradycyjnie uprawiał przy tym swoje dzikie densy. Każda kończyna w inną stronę. - Słodki Jezusie Świebodziński, Kouyou... wystraszyłeś mnie.

-Ty mnie też. Dlatego siedzę pod grzejnikiem.

-A kocyk gdzie? Zawsze nakrywasz głowę kocykiem, gdy się boisz.

-W praniu - wymamrotałem, podnosząc się z podłogi.

Wziąłem od niego zakupy i poszedłem do kuchni. Postawiłem siatkę na stole. Wypakowałem produkty, a Yuu włączył radio i nastawił stację na jakąś nadającą przeboje z lat, kiedy świat szalał na dyskotekach w rytmie ABBY i Whithney Huston. Złote lata siedemdziesiąte i osiemdziesiąte! Akurat leciało I should be so lucky Kylie Minogue. Posłałem Yuu spojrzenie pełne mordu, gdy zrobił głośniej. Nienawidziłem głosu Kylie, w dodatku był przerobiony auto-tunem.

-I should be so lucky in love! - zawył Yuu wraz z Kylie.

-Co ty widzisz w tej muzyce? - mruknąłem.

-I should be so lucky! Lucky, lucky, lucky! I should be so lucky in loveee~!

Westchnąłem. No to się doczekałem odpowiedzi.

-Dzieciaku, pewnie tego nawet nie pamiętasz. Tego się słuchało, gdy miałem osiem lat! - rzucił Yuu zaczepnie. Pewnie chciał mi poprawić humor. Nie bardzo mu to wyszło.

-Och, więc pamiętasz erę dinozaurów? - odgryzłem się.

-Paleolit i te inne też - zaśmiał się, kołysząc biodrami w rytm muzyki. - No dalej, Kouyou. Co się dzieje?

Położył mi dłonie na ramionach i spojrzał mi w twarz. Uniosłem pogardliwie jedną brew.

-A co się ma dziać? Wszyscy się o coś czepiają.

-Czyli nic nowego.

Nagle z głośników poleciało She wants to dance with me Rickiego Astleya. Yuu go uwielbiał i zawsze powtarzał, że jego rude włosy kojarzą mu się ze mną. Według niego to pewnie było wielkie i słodziutkie zapewnienie miłości. No jasne. W końcu rudy byłem od urodzenia.

-Zatańczmy! - złapał mnie za dłoń. Jego oczy błyszczały wesoło. Skrzywiłem się jedynie.

-Nie chcę.

-No co ty, ze mną nie zatańczysz?

-Yuu...

-Kouś - wyszczerzył się, puszczając moją dłoń. Zaczął się kołysać w rytm muzyki, śpiewając powtarzającą się frazę she wants to dance with me. Byłem pewny, że zaraz odstawi tu jakiś moonwalk.

-HE doesn't want to dance with you.

-Kiss, kiss! - rzucił mi się na szyję i cmoknął mnie w policzek. - No proszę - potarł swoim nosem o mój, po czym pocałował mnie w jego czubek. Zaśmiałem się jedynie. Yuu naprawdę starał się poprawić mi humor. - Śmiech i taniec są najlepsze na poprawę humoru.

Złamałem się. Podałem Yuu dłoń, a on ujął ją uradowany. Zaczęliśmy skakać, krzyczeć i wyginać się w rytm kawałka z lat osiemdziesiątych. W końcu nikt nas nie widział, mogliśmy robić wszystko. Trzymałem mocno ręce Yuu, jakby puszczenie go miało sprawić, że się rozsypię. Shiroyamie nie przeszkadzało to w żaden sposób. Uśmiechał się od ucha do ucha i wykrzykiwał, że ona chce z nim tańczyć. Jaka ona, do cholery...?

Nagle zaplątały mi się nogi. Zupełnie nie tańczyłem i ogólnie moje upadki były dosyć słynne (a to zlecenie ze sceny, a to na kręgielni). W tym samym momencie, w którym straciłem równowagę, zaczęło się I want to break free Queen. (Puszczali ich na takiej stacji?!)

-Trzymam cię! - Yuu próbował mnie uchronić przed zderzeniem z podłogą, ostatecznie padłem na niego, a swoim ciężarem sprowadziłem go do parteru. Jęknął, pewnie z bólu. Ja jakoś nie narzekałem, wylądowałem na jego torsie, który na szczęście (w tej chwili - na szczęście!) do twardych nie należał.

-Miałeś mnie trzymać! - wypomniałem mu.

-I trzymam - uniósł nasze splątane dłonie. Zaśmiałem się na ten widok.

-Nie puszczaj.

Leżeliśmy jeszcze jakiś czas na podłodze. Yuu na kuchennych kafelkach, ja na nim i trzymaliśmy się za ręce.

It's strange but it's true

I can't get over the way you love me like you do

----

OTP challenge czas zacząć! Codziennie będę dodawać taki jeden post z aoihą. Zobaczymy czy się uda. Mam nadzieję, że wam się podobało i zostawicie coś po sobie.

~ smutna Tsukkomi


P.S 1000 komentarzy stuknęło na ybt. Dziękuję~!!!