OTP Challenge 06

Wearing eachothers' clothes 

Kouyou biegał cały dzień w samej bieliźnie po mieszkaniu. Było piekielnie gorąco, temperatura przekraczała 35 stopni Celsjusza. Leżałem na kanapie, wachlowałem się wachlarzem uchiwa, a wiatraczek, który stał tuż przede mną, nastawiony był na najwyższe obroty. Byłem w połowie martwy. Dosłownie. Kouyou czasami przykładał mi lusterko do ust, by sprawdzić czy oddycham. Jemu upał nie szkodził jak mnie. Sprzątał, ćwiczył, tańczył, gotował, zupełnie, jakby to było nic. Kiedy tak zdychałem, z gorąca, Kou czasami przynosił mi coś chłodnego do picia. Przystawiał mi słomkę do ust, jakbym był jakimś warzywkiem. Wypijałem wszystko w okamgnieniu, a później musiałem się czołgać do toalety. Tak, czołgać. Nie byłem w stanie iść.

-Dasz radę, Yuu! - Kou kibicował mi, kiedy na czworaka starałem się dostać do łazienki. Pot lał mi się po skroni, włosy przykleiły się do twarzy. Byłem więcej niż pewny, że przypominałem w tej chwili Samarę z Ringu. - Jeszcze kawałeczek!

-Posikam się na podłodze... - jęknąłem. Kou uchylił mi drzwi od łazienki. Kafelki były zimne, tyle dobrze. Poza tym, temperatura w wc nie różniła się niczym od tej, która panowała w całym naszym mieszkaniu.

-Nie posikasz się. Nie możesz, bo będzie wstyd.

-Załóż mi pieluchę...

Następny dzień był taki sam. W końcu ulokowałem się z wiatrakiem w wannie i leżałem w niej półnago. Kou denerwował się, gdy chciał skorzystać z łazienki.

-No przecież nie patrzę - wymamrotałem, kiedy chciał oddać mocz.

-Patrzysz.

Wychylałem się zza wanny, w której siedziałem i trzymałem się jej krawędzi. Kou stał przed klozetem, ręce trzymał pod gumką od bokserek.

-Wydaje ci się.

-Ty zboczeńcu.

-Tylko nie zboczeńcu!

-Dewiancie?

-...

-Nie mów, że podnieca cię fakt, że się przed tobą wysikam.

-Nie aż tak, jak bym chciał, by ten fakt mnie podniecał, ale zawsze coś.

-Stabat Mater Dolorosa - Kou przeżegnał się i wyszedł z łazienki. - Z kim ja mieszkam...

-A ty gdzie?

-Wysikać się w zlewie w kuchni!

-Umyj go potem, co?!

-Ty wanny nigdy nie myjesz!!!

Do wieczora byłem ulokowany w wannie. Później jakoś temperatura magicznie zmalała. Co było najlepsze, zaczął padać deszcz.

-Moje modły zostały wysłuchane - wszedłem tanecznym krokiem do sypialni, w której był Kou. Leżał na łóżku, czytając książkę. Rzuciłem się na niego.

-Yuu! Ty duży dzieciaku! - zamachnął się. Oberwałem książką po głowie.

-Kochasz tego dzieciaka - zawisłem nad nim, wytrącając mu uprzednio książkę. Syknął na mnie jak wściekła kaczka. Nic już jednak nie zrobił. Leżał bezwładnie pode mną, a ja pochylałem się nad nim. Deszcz padał za oknem, było parno, ale jakoś odzyskałem nagle chęć do życia.

-Ty wiesz co? - mruknął, gdy musnąłem wargami jego szyję. Pocałowałem go w nią czule, lekko zasysając jego delikatną skórę. Zadrżał pod wpływem pieszczoty.

-Co? - zamruczałem, całując go.

-50 twarzy Greya jest naprawdę fajne.

Zastygłem w miejscu, patrząc Kou w twarz. Spojrzał na mnie z miną w stylu wiem co mówię.

-To teraz czytasz? - podniosłem się lekko, by dojrzeć okładkę książki, która wylądowała w kącie pokoju. Otworzyłem szeroko oczy, gdy zdałem sobie sprawę, że to naprawdę było 50 twarzy Greya. -Chyba dam ci szlaban na książki - wymamrotałem.

-Daj spokój - objął mnie nogami w pasie. Poruszył biodrami, ocierając nas o siebie. Zamruczałem, przygryzając wargi. Objął mnie za szyję i przesunął językiem po małżowinie mojego ucha. Zadrżałem pod wpływem wilgotnej pieszczoty - Ale wiesz... - zaczął niskim, zmysłowym głosem - ...nasza wersja byłaby o wiele lepsza.

-Dzieci w przedszkolu nawet o tym wiedzą.

-Chyba lepiej, żeby nie wiedziały jeszcze o takich rzeczach.

~

Leżeliśmy przytuleni do siebie na łóżku. Kou opierał głowę na moim torsie, sunąc po nim palcami i podszczypując moje sutki. Podpierałem się rękoma pod głową, czując się jak pan i władca świata. Shima nagle podniósł się. Jego włosy były w tym rodzaju nieładu, który mówił, że jest właśnie po seksie. Ze mną było podobnie, ale co z tego. Jemu było z tym do twarzy. Podpierał się nagi na moim torsie, zwykle blade policzki były jeszcze różowe jak dojrzałe maliny. Usta miał nabrzmiałe i spierzchnięte od masy pocałunków, a wzrok pełen błogiego zaspokojenia.

-Co?

-Dzwonek.

-Co?

-Głuchy jesteś? Dzwonek do drzwi.

Zadzwonił dzwonek. Faktycznie, teraz go usłyszałem.

-Mieliśmy mieć gości? - spytałem, zrywając się z miejsca.

-Nie... chyba... Ach! - uderzył się dłonią w twarz. - Miał przyjść majster, z którym umówiliśmy się na remont.

-To dzisiaj?!

Ubraliśmy się w szaleńczym tempie. Nawet nie wiedziałem, co takiego na siebie zakładam. Dopiero, kiedy byłem już w pełni ubrany, zdałem sobie sprawę, że bielizna, którą mam na sobie, była Kouyou. Luźna, ogromna wręcz koszulka, w której prawie tonąłem, również należała do niego. Pachniała jego potem i wodą kolońską, którą dostał ode mnie. Zacząłem się zastanawiać, dlaczego Kou tak bardzo lubił wielkie ubrania. Na nim zawsze wisiały, a na mnie... no, też wisiały. Rękaw koszulki, który powinien kończyć się w połowie ramienia, wystawał za łokieć i wyglądałem, jakbym był małym chłopcem i nosił ubrania po starszym bracie.

Kou również był w moich ubraniach. Miał na sobie idealnie dopasowaną do mnie koszulkę. Co innego, że była na niego o wiele za mała. Ubranie wyglądało na nim, jakby zaraz miało go udusić. Miał odsłonięty pępek i stał sztywno, nie mogąc znieść krępującego materiału.

Otworzyliśmy majstrowi. Mężczyzna uśmiechał się przyjaźnie. Jednak ten uśmiech zbladł, gdy zlustrował nasz wygląd. Jego mina wskazywała na to, że ma ochotę błyskawicznie się stąd zmyć. Miałem wrażenie, że nawet zrobił niewielki, dyskretny krok w tył.

-Uhm... - Shima miotał się, próbując zdjąć moją koszulkę. Majster akurat wyszedł, uzgadniając z nami cenę remontu i dokładnie, co będzie robił. Przez chwilę myślałem, że Takashima zaraz rozerwie materiał, chcąc się uwolnić. Sam z łatwością zdjąłem jego wielką koszulkę. W końcu mu pomogłem.

-Brawo - mruknąłem, gdy udało mi się zdjąć mu koszulkę. Pochylał się, wyciągając ręce przed siebie, a ja ciągnąłem materiał do siebie. Nie obyło się bez przekleństw i krzyków. - Rozciągnęła się.

-W praniu się zbiegnie - wydyszał, zmęczony po siłowaniu się z koszulką.

-Obyś miał rację.

Popatrzyłem na półnagiego Kou i westchnąłem. On jedynie wywrócił oczami. Wiedzieliśmy obaj, że koszulka się nie zbiegnie, ale mówi się trudno. Przynajmniej mieliśmy mieć w końcu remont.

----

Świeżo skończone! Nawet nie sprawdzone ( jak wszystko na tym blogu...).

Przetrwaliśmy szósty dzień z OTP Challenge. Jeśli uda mi się przeżyć cały tydzień i nie umrzeć to chyba zatańczę do jakiejś k-popowej piosenki.

Do następnego~!