OTP Challenge 13

Eating ice cream 

-Znowu tak gorąco - jęczał Yuu, idąc ze mną do samochodu. Pomagał mi nieść zakupy, dżentelmen. - Tak się nie da żyć.

-Bywało gorącej - odparłem, jedną ręką otwierając drzwi od samochodu. Włożyłem siatki z zakupami na tylne siedzenie, wziąłem też pakunki od Yuu, które również zapakowałem na tylnym siedzeniu.

-Za moich czasów to dopiero było! - rozłożył ręce.

-Yuu, jesteś tylko dwa lata ode mnie starszy. Żyjemy w zasadzie w tych samych czasach.

Wywrócił oczami. Złapałem go za policzek, lekko go podszczypując.

-No może - zabrał moją rękę.

Zamknąłem drzwi od samochodu. Roześmiałem się.

-Nie może, tylko na pewno! Dzięki za pomoc.

-Drobiazg, słońce.

Cmoknęliśmy się szybko. Rozejrzałem się czy ktoś może na nas patrzył. Na szczęście nikt chyba nie zwrócił na nas uwagi. Parking przed sklepem był niemal pusty, wszyscy byli wewnątrz

klimatyzowanego pomieszczenia.

-Mam ochotę na lody - mruknąłem, opierając się o rozgrzaną maskę samochodu. Yuu zmierzył mnie wzrokiem, kiwając powoli głową.

-Cały się kleisz - podsumował oględziny mojego ciała. Prychnąłem.

-Ty też. Jest gorąco. Chodźmy na te lody.

Kupiliśmy z Yuu lody amerykańskie z budki. Obsłużyła nas drobna nastolatka, która pewnie dorabiała sobie w wakacje. Usiedliśmy na ławce nieopodal, którą oblewał kojący cień korony drzewa, rosnącego obok. Liście szumiały uspokajająco, gdzieś przed nami przebiegło jakieś malutkie dziecko. Oparłem się wygodnie o ławkę i odchyliłem głowę, trzymając przed sobą loda. Westchnąłem. Yuu trącił mnie kolanem.

-Co? - spojrzałem na niego.

-Topi się - wskazał na mojego loda.

Białe krople powoli spływały na wafelka i na moją dłoń. Zlizałem je, smakując waniliowego loda.

-Dobre - stwierdziłem.

-Mhm - Yuu oparł się bokiem o ławkę i patrzył na mnie. Jadł powoli swojego loda i patrzył na mnie. Czułem, jak przeszywa mnie wzrokiem, obserwuje każdy mój ruch. Nie lubiłem, gdy ktoś mi się tak przyglądał.

-O co chodzi?

-Jedz, nie przeszkadzaj sobie - posłał mi szeroki uśmiech, a ja dopiero wtedy zdałem sobie sprawę, o co mu chodziło. Przez chwilę nie mogłem uwierzyć w to, że Shiroyama był taki zboczony. Chociaż z drugiej strony, czego ja się mogłem po nim spodziewać?

-Jesteś niemożliwy - kopnąłem go w łydkę. Zaśmiał się jedynie.

Przesunąłem językiem od rożka aż po wierzchołek loda, który najszybciej topniał. Ująłem ustami czubek, jakbym próbował go odgryźć. Zerknąłem na swojego mężczyznę. Patrzył na mnie uważnie, kończąc jeść swojego loda. Wgryzł się w wafelek, a ja wyciągnąłem z ust loda, po czym perwersyjnie zacząłem go lizać.

-Mmm... - mruknąłem, zlizując z dłoni stopniały lód.

-Nadajesz się w tej chwili do jakiegoś pornola.

Popatrzyłem po sobie, a później na niego.

-Zagrałbym - odparłem.

-Tak?

-Tak, ale z tobą.

Yuu przybliżył się do mnie. Polizał mojego loda, po czym pocałował mnie w policzek.

-Kończ, bo chcę już wrócić do domu - mruknął mi do ucha. Niski głos Yuu był jak wabik, który przyciągał mnie do naszej sypialni.

-Kusisz - odparłem.

-Chcę nakręcić naszego pornola - zamruczał, przysuwając się do mnie jeszcze bardziej. Spojrzałem na niego z półuśmieszkiem. Podsunąłem mu loda do twarzy, po czym musnąłem nim jego nos, na którym została biała plamka. Zlizałem z niego lód i oblizałem się.

Yuu pokręcił głową.

-Zdecydowanie częściej musimy wychodzić na lody - oznajmiłem, pochłaniając swojego loda do końca.

----

Tak na początek weekendu, ołtipi czelendż!

Do następnego~! 

PS. Wiecie, Żuczki, że mam dla was piątą serię Migdała...? <3