OTP Challenge 21

Baking

-Musimy to jakoś zrobić.

-Jasne, tylko jak?

-Mamy jakiś plan?

-Nie mamy.

-Czyli musimy go wymyślić.

Zamilkliśmy w głębokim skupieniu. Marszczyłem mocno brwi, chcąc wpaść na jakiś sensowny pomysł.

-Masz coś? - spytałem, gdy poczułem swąd przypalanego mięsa. Zdaje się, że Yuu już przegrzewał się mózg.

-Cz-czekaj - zamknął oczy, mocno marszcząc brwi. - Jestem już blisko!

Westchnąłem przeciągle.

-Ciasto z paczki! - wykrzyknął nagle, wyrzucając ręce w powietrze i pstrykając.

-Nie.

-To nie wiem.

-To może... znajdziemy jakiś prosty przepis w internecie i jakoś... Coś upieczemy.

-C o ś - powtórzył z naciskiem.

Znaleźliśmy prosty przepis w internecie, kupiliśmy potrzebne składniki i zabraliśmy się do pracy. To była doprawdy wyjątkowa okazja, akurat mnie i Yuu została powierzona misja upieczenia ciasta. Urodziny Korona! Obaj nie lubiliśmy tego kundla, mieliśmy nawet plan, by dodać do ciasta trochę arszeniku, jednak się powstrzymaliśmy. Czułem, że później będziemy tego żałować, choć stwierdziliśmy, że nie będziemy załamywać Matsumoto utratą jedynego przyjaciela.

-To ma być ciasto dla psa, no nie? - zaczął Yuu, ugniatając w swych męskich dłoniach spód do ciasta. Potwierdziłem jego słowa mruknięciem, skupiałem się bardziej na dokładnym odmierzeniu mleka. - To może przerobimy to bardziej na psie standardy?

-Psie standardy? - podniosłem na niego głowę. Mleko się przelało, zakląłem, odkładając karton na bok. - Co masz na myśli?

-No nie wiem... obłożymy to psimi ciasteczkami albo dropsami. Może na wierzch położymy kość. O! Albo dodamy do środka smażonego bekonu!

-Bekonu? - powtórzyłem, patrząc na niego tępo. - Dobrze zrozumiałem? Bekon?

-Bekon.

-Twój mózg to bekon - podsumowałem.

-Mam w takim razie przepyszny mózg.

Wywróciłem oczami, po czym zabrałem się do ponownego odmierzania mleka. Yuu ugniatał wesoło ciasto, pogwizdując pod nosem. Po niedługim czasie włożyliśmy ciasto do formy. Shiro starannie ją wyłożył, jakby miało od tego zależeć całe jego życie. Pochwaliłem go, gdy skończył.

-Ślicznie - oznajmiłem, głaszcząc go po włosach. - Jestem z ciebie dumny.

-Powinienem zostać piekarzem.

-Lepiej nie... - jęknąłem. Jeszcze tego brakowało.

Wstawiliśmy nasze ciasto do piekarnika i posprzątaliśmy w kuchni. Mój mężczyzna oznajmił, że powinniśmy częściej robić tego typu rzeczy razem.

-Nie wydaje mi się - pocałowałem go w czubek nosa. Yuu uśmiechnął się do mnie szeroko, po czym cmoknął mnie w usta.

-Dlaczego?

-To jedna wyjątkowa chwila. Gdybyśmy robili to częściej to straciłoby swoją wyjątkowość.

-Mhm, ach tak? Pieczenie ciasta dla psa jest takie wyjątkowe?

-No wiesz, zawsze możemy założyć piekarnię, która będzie się specjalizować w pieczeniu ciast dla psów.

-Taak...

Gdy skończyliśmy piec tort, pozostało nam tylko go udekorować i ładne zapakować. Gdy ten etap mieliśmy już za sobą, przebraliśmy się na psie przyjęcie i pojechaliśmy do Matsumoto. Gospodarz i czcigodny jubilat, powitali nas w drzwiach. Obaj mieli na sobie papierowe, różowiutkie czapeczki z pomponikami na czubkach. Takanori uśmiechnął się szeroko na nasz widok, a Koron... Koron też się uśmiechnął.Wyszczerzył się do nas, przy okazji powarkując gardłowo.

-Ojej, a maluszek jak zawsze zadowolony - mruknąłem, pochylając się do psa. Podstawiłem mu palec pod mordkę, chcąc go podrapać po brodzie. Mało nie straciłem palca, gdy ta bestia wyrwała się ku mnie.

-Patrz, Koronek. Wujek Yuu i wujek Kouyou przynieśli dla ciebie torcik. Podziękuj im ładnie.

Momentalnie ekspresja Korona się zmieniła. Przestał na nas warczeć, uszy złożył do tyłu, pisnął, a oczy przybrały wielkości pięciojenówek. Polizał mnie po dłoni swoim szorstkim języczkiem i szczeknął. Momentalnie zacząłem wierzyć w to, że zwierzęta mają rozum.

Przyszła cała masa gości. Ludzie poprzynosili prezenty i psie przysmaki. Koron był prawdziwą gwiazdą oraz divą (nawet większą od swojego właściciela). Kto by pomyślał.

-Zaraz będą kroić nasz tort - powiedziałem do Yuu, gdy ten robił mini kociołek w szklance do whisky. Wlał do środka wódkę, wino, szampana i brandy.

-Już?

-Mhm.

Taka wszedł nagle do kuchni i popatrzył na nas dwóch oburzony. Uniosłem brwi w zdziwieniu.

-Coście zrobili?!

-O co ci chodzi? - spytał Yuu, próbując swojego alkoholowego wynalazku. Skrzywił się.

-Zrobiliście tort czekoladowy! - Matsumoto niemal wykrzyczał to w naszą stronę. Był wzburzony. - Pieskom szkodzą takie rzeczy!

-Czekolada?

-Poważnie?

-Wiedziałeś? - spytał Yuu.

-No coś ty - odparłem.

-Macie szczęście, że Koron go nie jadł. Ma bardzo delikatny żołądek.

-W takim razie, sami zjemy ten tort.

-Proszę bardzo!

Pokroiłem tort i nałożyłem sobie niewielki kawałek na talerz. Yuu patrzył na mnie uważnie, popijając kociołek.

-A ty nie jesz?

-Wiesz... nie. Ja podziękuję.

-Okej. Skoro tak chcesz.

Nabrałem niewielki kawałek tortu na łyżeczkę. Włożyłem porcję do ust. Zacząłem przeżuwać torcik, gdy nagle poczułem coś dziwnego. Wyplułem na wpół pogryziony kawałek, który zmieszał się ze śliną. Tort był teraz półpłynną, czekoladową papką z czymś dziwnym w środku.

-Co to jest?! - wygrzebałem łyżeczką dziwny kawałek. - Co w torcie robi bekon?!

-Włożyłem go do środka, gdy nie patrzyłeś.

Popatrzyłem na niego z niedowierzaniem.

-Jesteś niemożliwy.

-----

Trochę mnie nie było. Nie udało się spełnić postanowienia o codziennych postach z otp challenge. Cóż, pozostaje mi to tylko dokończyć.

Pisałam na Facebook-u, dlaczego mnie nie było. Nie wiem jednak czy do wszystkich dotarła wiadomość. Jakby ktoś chciał wiedzieć, dlaczego posty nie pojawiają się regularnie, to najprędzej dowie się tego z Twittera lub Facebooka.