OTP Challenge 30

Doing something hot 

Ja i mój facet lubiliśmy ostro imprezować i wcale tego nie ukrywaliśmy. Szlajaliśmy się po klubach nocnych, piliśmy na umór, a później lądowaliśmy często w jakimś dziwnym miejscu z jakimiś zupełnie obcymi ludźmi. Czasami trafiła się jakaś orgia, czasem po prostu szliśmy go hotelu i tam zajmowaliśmy się sobą.

Tej nocy zachowywaliśmy się podobnie, z jedną małą zmianą.

Wypadliśmy oparci o siebie z klubu nocnego. Wieszaliśmy się na sobie nawzajem, śmiejąc się i całując. Szliśmy chwiejnie chodnikiem, chichotaliśmy coś do siebie i mówiliśmy jakieś głupstwa.

-Tam... - jęknąłem, spychając swojego faceta w stronę przejścia dla pieszych - hotel.

-Ta-a-am? - rzucił pijackim tonem.

-Am-am! - potwierdziłem.

Nie doszliśmy nawet do przejścia dla pieszych. Stwierdziliśmy, że przejdziemy na szagę przez ulicę. Gdy już byliśmy pośrodku asfaltu, usłyszeliśmy warkot silnika. Odwróciliśmy się. Zanim nastąpiła ciemność, oślepiły nas reflektory rozpędzonego samochodu, a do uszu dotarł dźwięk gwałtownego hamowania z piskiem opon.

Obudziłem się chwilę później. Byłem w jakimś wielkim, szarym pomieszczeniu. Trzeźwy, świadomy wszystkiego i ubrany w kieckę. Rozejrzałem się. Nic, tylko szarość, jakby ktoś się wkurzył i oblał całość byle jaką farbą.

-Kurwa, co ja tu robię? - mruknąłem, podnosząc się niepewnie. W tej chwili dostrzegłem, że Yuu leży kilka metrów ode mnie na szarej podłodze. Leżał na wznak, ręce miał ułożone swobodnie wzdłuż ciała, spał. - Yuu!

Podbiegłem do niego i kucnąłem, pochylając się nad jego ciałem. Przyłożyłem ucho do jego ust, oddychał. Odetchnąłem gwałtownie. Już się bałem, że coś się mu może stało.

-Co my tu robimy? - pogłaskałem swojego mężczyznę po policzku. Ten niespodziewanie otworzył oczy i wziął gwałtowny wdech, jakby się dusił. Podniósł się na rękach, mało nie uderzając mnie głową w twarz.

-Kou... Kouyou! - krzyknął, łapiąc mnie za dłoń.

-No?

Yuu oddychał głęboko. Wyglądał, jakby miał zaraz stracić przytomność. Był cały blady i również miał na sobie tę dziwną kieckę, jakby zabrał ją Rukiemu z looku od Dogmy i obciął jej rękawy.

-Gdzie my jesteśmy?

-Pojęcia nie mam - rozejrzałem się. To coś, gdzie byliśmy, było wielkie i szare.

-Halo, halo! - usłyszeliśmy nagle głęboki głos jakiegoś dziadka. Rozejrzeliśmy się uważnie.

-Co to, kurwa? - wymamrotał Yuu.

-Bez przekleństw! Halo, halo! Tu jestem!

Zaczęliśmy się z Yuu rozglądać, aż nagle dostrzegłem mrówkę na podłodze. Dźgnąłem swojego faceta w bok i pokazałem na to małe coś.

-To gada? - jęknął Yuu.

-Tylko nie to! Tylko-nie-to! - oburzyła się mrówka.

Tak. Mrówka mówiła do nas głębokim, męskim głosem. Albo to świat oszalał, albo to my lub to zioło, które wcześniej wypaliliśmy, zaczęło działać.

-O co tu chodzi? - wymamrotałem.

Mrówka odchrząknęła znacząco. Popatrzyliśmy na nią z Yuu.

-Co wybieracie? - spytała mrówa.

Zamrugałem kilkakrotnie. Insekt westchnął, Yuu potarł skronie.

-Co mamy niby wybrać? - spytał Shiroyama.

-No właśnie, może po kolei? Co to jest w ogóle za miejsce?

-To jest czyściec, panowie - oznajmił insekt. - A wy dwaj jesteście martwi.

-Jesteśmy martwi?! - krzyknąłem niemal zrozpaczony.

-Jak to?!

-Przejechało was. Ty - mrówka wskazała czułkiem na mnie - zszedłeś od razu. Natomiast ty - i tu pokazała czułkiem na Yuu - jeszcze chwilę żyłeś, zdaje się, że ktoś próbował cię nawet ratować.

-A mnie nie? - jęknąłem.

-Ciebie wszyscy olali, bo wyglądałeś, jakbyś wpadł do maszynki do mielenia mięsa. Została z was jedynie mięsna, krwawa plama ze skrawkami ubrań.

-Jesteśmy martwi - wymamrotał Yuu. Był w szoku, ja zresztą też.

-Co my mamy robić?

-Muszę zdecydować, dokąd was przydzielić - oznajmiła mrówa.

-Przydzielić nas? Po co? Gdzie? Tu nic nawet nie ma! - wykrzyknąłem.

-Bo to czyściec?

-Jezu... - mruknął Yuu.

-Jezus ci teraz nie pomoże. Mniejsza z tym. Zastanówmy się nad tym, kim jesteście - mrówka wyciągnęła zza czułek miniaturowy notatnik i zaczęła czytać, ubierać uprzednio malusieńkie okulary. - Shiroyama Yuu, urodzony dwudziestego stycznie tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego dziewiątego... Hu! To nie taki młody, nikt płakać nie będzie... ekhem... w każdym razie... O, mam! Urodzony w Japonii, w prefekturze Mie, bla, bla... co tu jest ciekawego? Gitarzysta w sławnym zespole! No ja nie wierzę, w tym roku to jakiś pobór sław mamy. Dyrekcja chyba jakiś wielki koncert planuje. No, co tu jeszcze mamy? Hm, raz był prawie żonaty...

-Żonaty??!! - krzyknąłem. Yuu odsunął się ode mnie.

-Prawie! - podniósł ręce w obrończym geście.

-Ciesz się, że już martwy jesteś - warknąłem. - Jak mogłeś mi nie powiedzieć, że byłeś prawie żonaty! Co to za suka?! Chcę jej adres u numer konta bankowego!

-Uspokój się, nic nie było.

Mrówka odchrząknęła, chcąc zwrócić na siebie naszą uwagę. Spojrzeliśmy na nią.

-Rozstali się, bo narzeczona zauważyła, że jej przyszły mąż przejawia skłonności do homoseksualizmu... Ku... kurczaczki! Ty jesteś gejem! To już nie mam, co dalej czytać, dla pedziów mamy tylko piekło.

-Nie chcę do piekła! - jęknął Yuu.

-Za późno. Wynocha!

-Ej, zaraz! A ja?! - złapałem Shiro za rękę. - Ja go nigdzie samego nie puszczam.

Mrówa westchnęła.

-Okej. A ty jesteś... Takashima Kouyou! Osiemdziesiąty pierwszy, Japonia, prefektura Kanagawa... hm... Siedział przez pół roku w areszcie.

-Shima, chcesz mi o czymś powiedzieć? - Yuu spojrzał na mnie z góry.

-Tylko tyle, że to nie było z mojej winy... wkopali mnie!

-Jasne.

-Kolejny sławny gitarzysta! Ale was wysyp ostatnio. I... - mrówka zwiesiła głos. - Gej pierwszego geja. Mogłem się domyślić. No, to mam wszystko, co chciałem. Obaj idziecie do piekła.

-Ale tak na serio? Piekło? Tam podobno nie jest za fajnie - powiedziałem.

-W zasadzie to nie wiem. Ja tu tylko odprowadzam w odpowiednie miejsca, jak tam jest, to już się sami dowiecie.

Mrówka schowała swoje okulary i notatnik, po czym westchnęła przeciągle.

-Mam pytanie - wtrącił Yuu,

-Słucham - odparła mrówka.

-Dlaczego geje idą do piekła?

-Lesbijki też.

-Ale dlaczego?

-Skąd mam wiedzieć? Tak zarządziło szefostwo, ja tu tylko pracuję!

-Ale czemu piekło... ja nawet nie jestem chrześcijaninem...

-Innowierca? Tym bardziej witamy w piekle!

Mrówka zaprowadziła nas do piekła. Miejscówka była całkiem znośna i przypominało okolicę, w której mieszkaliśmy z Yuu. Może trochę było gorąco, ale się dało przeżyć.

-No i jesteśmy - oznajmiła mrówka.

Rozejrzałem się po miejscu, w którym byliśmy. Insekt zaprowadził nas do apartamentowca wysokiego na chyba sto pięter. Wjechaliśmy windą na sześćdziesiąte i od razu skierowaliśmy się do jakiegoś mieszkania.

-To nowy budynek, jeszcze nie jest w pełni zamieszkały, ale szybko się to zmienia - powiedziała mrówka. Zaprowadziła nas do całkiem sporego apartamentu. Wnętrze było przestronne i nowoczesne.

-Wow - mruknął Yuu.

-I co my tu mamy robić? - spytałem.

-Co chcecie.

-Ale ogólnie. W tym piekle - wysapałem. Trochę ciężko mi się oddychało z tego gorąca.

-Co chcecie - powtórzyła mrówka. - Możecie otworzyć sklep, gdzieś się zatrudnić, zbierać znaczki. Możliwości są nieograniczone. Poczekajcie na kolegów, to może znowu założycie razem zespół?

Mrówka zostawiła nas samych. Yuu prawie ją zdeptał, gdy zamykał za nią drzwi. Popatrzyłem na mojego faceta, a ten na mnie.

-Jesteśmy martwi - oznajmiłem odkrywczym tonem, siadając na podłodze.

-No. I to obaj - Yuu przysiadł obok mnie. Oparłem się o jego ramię.

-Co my mamy teraz robić? Co z zespołem? Co z naszą rodziną?

-Dostaną wypłatę z ubezpieczenia.

-Pierdolone sępy.

Yuu zaśmiał się, po czym mnie pocałował. Westchnąłem cicho, kiedy zsunął ręce na moje biodra. Przeszedł mnie miły dreszcz.

-Myślisz, że mają tu klimatyzację? Ja się rozpuszczam, nie wiem jak ty.

-Muszą mieć - pocałowałem go w szyję. - Topię się, kochanie.

Zdjąłem koszulkę ze swojego partnera i zacząłem całować jego obojczyki oraz klatkę piersiową. Westchnął, gładząc mnie po włosach.

Yuu złapał mnie za krocze, przyciągając do pocałunku. Jęknąłem w jego usta, a on naparł na mnie swoim nagim torsem. Objąłem go za szyję. Czułem, że skończymy w łóżku albo nawet do niego nie dotrzemy, co było dość prawdopodobne. Nawet nie wiedzieliśmy, gdzie jest takowe łóżko.

-Kochanie - zamruczał Yuu. Ścisnął mocno moje genitalia przez materiał spodni. Westchnąłem. Było coraz goręcej. Miałem ochotę zemdleć z tego wszystkiego, kręciło mi się w głowie.

-Yuu, wiesz... tkwimy tu razem na wieczność - oznajmiłem, gdy kochanek rozpinał mi spodnie.

-To będzie najpiękniejsza wieczność w całym twoim życiu...

----

I to by było na tyle, jeśli chodzi o ten nieudany Challenge. Powiedzmy, że było miło, ale się skończyło.