3rd anniversary

3 lata. 3 cholerne lata. Rozumiecie?!?!1!!? 

3 LATA!!!

Właśnie tyle kończy dzisiaj Yaoi by Tsukkomi. 3 lata! Za rok będę mogła śpiewać;"Cztery lata, zapomnieć chcę~!" O ile oczywiście uda mi się dotrwać do tych czterech lat. Pamiętam, gdy pisałam notki na pierwszą i drugą rocznicę YbT. Myślałam sobie, że to nieprawdopodobne. Rok? Dwa?! Aż tyle mi się udało? Teraz myślę sobie, że przetrwałam ten trzeci rok pisania i to wcale nie w dobrym zdrowiu.

To co takiego mam do powiedzenia moim najdroższym Żuczkom? Pewne miłe i niekoniecznie miłe rzeczy.

Napisałam OTP Challenge, Skończyłam Migdałowe serce. Poza tym napisałam też całe "Jeśli się odrodzę, spotkajmy się znowu" i... jakby stanęłam w miejscu. I nic też nie zapowiada się na to, by miało się to zmienić. Mamy trzecią rocznicę ybt, a ja jetem zmuszona podzielić się z wami kilkoma niezbyt przyjemnymi rzeczami.

Pewnie teraz niektórzy sobie pomyśleli, że kończę z blogiem. No nie? I wiecie co...?

Jajco.~ Bo racji te osoby nie mają. A przynajmniej nie całkiem.

Jest to w pewnym sensie i pożegnalny post. Nie na zawsze, ale jednak. Jestem zmuszona zostawić YbT samemu sobie na jakiś okres czasu. Nie wiem, na jak długo, ale jednak. Przede mną matura, później wyjeżdżam na kilka miesięcy. Muszę poukładać pewne sprawy w moim życiu, które raczej was nie obchodzą, ale jeśli tego nie zrobię, to nigdy nie wrócę na bloga. Przetrwałam (bo raczej nie przeżyłam) ostatnie kilkanaście miesięcy w paskudnym stanie, z którego do tej pory nie wyszłam, chociaż ostatnimi czasy staram się troszkę walczyć o swoje życie.

Ale-ale! Żeby nie było tak smutno, Żuczki, powiem wam, że mam dla was jeszcze dwie notki. Dwa opowiadania, zanim będę zmuszona osunąć się w cień, że tak powiem.

Pierwszą z tych notek jest Migdał! A konkretnie rozdział specjalny, który chcę dodać z okazji trzech lat Migdałowego serca. Jakoś, gdy myślę sobie o tym to opowiadanie skończy już 3 lata (podobnie, jak wiele innych), to rozpiera mnie duma, a z drugiej strony chce mi się trochę płakać. Dociera do mnie, ile czasu i ile wysiłku włożyłam we wszystkie serie Migdała, że Migdał stał się ogromną, nieodłączną cząstką mojego życia.

W każdym razie, myślę, że ten specjalny rozdział będzie dosłownie specjalny. Obiecałam sobie, że nikomu nie będę zdradzać żadnych szczegółów związanych, ale jak zwykle znalazła się jedna osoba. Ok, masz siedzieć cicho!

Drugą notką jest oneshot. Jest kilka osób, które znają pairing i są też takie, które miały okazję przeczytać fragment. Pierwszy raz piszę opowiadanie tego pokroju, które ma opierać się na homoseksualizmie, więc jest to dla mnie zupełnie nowe doświadczenie. W każdym razie, nie będę nic na chwilę obecną zdradzać. Opowiadanie powinno pojawić się na dniach na YbT.

A później? No cóż. Po tych dwóch opowiadaniach opuszczę was.

Będę się starać wrócić. Kocham was wszystkich, moich czytelników, kocham tego bloga, kocham mieć tę świadomość, że ktoś jednak czeka na opowiadania. Właśnie ta świadomość bardzo długo trzymała i wciąż trzyma mnie tutaj z wami. Yaoi by Tsukkomi stało się dla mnie ważniejsze, niż bym tego naprawdę chciała.

I dziękuję wam. Właśnie dzisiaj mijają te 3 lata. 3 lata mojego wylewania łez nad opowiadaniami, starania się, by każdy następny post był jeszcze lepszy. Ale gdyby nie wy, tak naprawdę nigdy bym nie doszła do tego punktu, w którym znajduję się teraz, jako autorka. Wiele z was jest też ze mną od początku bloga, od pierwszej notki tutaj, od pierwszego komentarza. Dziękuję wam za wsparcie, ciepłe słowa, którymi wielokrotnie mnie ratowaliście. Snapy, które mi wiele z was wysyła, gdy czyta jakieś opowiadanie, wiadomości na gadu-gadu, wiadomości na twitterze. Fakt, że mogłam doprowadzić kogoś do łez, rozśmieszyć, spowodować, że zaczął się zastanawiać nad sobą, swoim życiem, jest naprawdę motywujące. I jeszcze raz

D Z I Ę K U J Ę 

Bo chyba tylko w ten sposób mogę okazać swoją wdzięczność.

Trzymajcie się ciepło! I obyśmy się spotkali tutaj, w tym samym (lub jeszcze większym!) składzie za rok~!