Migdałowe serce 03

O Akim i meczu

Przechodziłem przez szkolny korytarz, chcąc wyjść ze szkoły i w spokoju pojechać z Yuu na umówione zakupy. Po lekcjach wychowawczyni kazała mi jeszcze do niej iść. Przeprowadziła monolog na temat mojej trójki z chemii i powiedziała, że jeśli wagary się powtórzą, to wezwie moich rodziców. Odpowiedziałem jej wzruszeniem ramion i wyszedłem z klasy.

Nagle zaczepił mnie jakiś chłopak. Widząc go miałem ochotę uciec. Twarz miał zakrytą bandaną, tak że widać było tylko jego oczy, z czego lewe zakrywała grzywka stworzona z blond kosmyków. Był ode mnie wyższy i miał na sobie luźne ubranie złożone z dżinsów i szarej koszulki.

- Gdzie jest sekretariat? - zapytał.

- Pierwszy korytarz za rogiem w prawo, schodami w górę na drugie piętro, korytarzem dwa razy w lewo i ósme drzwi po prawo, te z numerkiem dwieście osiem - wyjaśniłem.

- Co? - zamrugał kilkakrotnie, a mnie zachciało się śmiać.

- Zaprowadzę, okej? Tylko szybko.

Ruszyłem przed siebie nie patrząc, czy ten zamaskowany koleś za mną szedł, czy też nie. Chciałem szybko go zaprowadzić do sekretariatu i znaleźć się w samochodzie Yuu. Gdy byliśmy pod salą oznajmiłem mu, że tutaj był sekretariat i wyszedłem ze szkoły.

*

- Weź cokolwiek - powiedział Yuu  opierając się o ścianę i patrząc na mnie znudzony.

- Yuu - jęknąłem. - Obie mi się podobają.

- To weź dwie.

- Ale jak chcę coś jeszcze kupić, to muszę wziąć jedną.

Tak, była to jedna z tych sytuacji, gdzie odzywało się moje niezdecydowanie. Czarna koszula z ćwiekami czy dżinsowa?

- Taka, zdecyduj się.

- Ale ja nie wiem...

- Takanori, do jasnej cholery! - otworzyłem szeroko oczy. Yuu pierwszy raz podniósł na mnie głos. Widząc moją zszokowaną i lekko wystraszoną minę wziął głęboki oddech, po czym zamknął na chwilę oczy. - Przepraszam - powiedział. - Weź tę czarną i chodź już.

Poszedłem do kasy. Dżinsową koszulę kazałem odłożyć i poprosiłem o zapakowanie ćwiekowanej. Gdy zapłaciłem poszedłem do Yuu, który czekał na mnie przy wyjściu. Objął mnie ramieniem w geście przeprosin i poszliśmy do następnego sklepu, w którym kupiłem kilkanaście koszulek i bandanę. W kolejnych sklepach wzbogaciłem się o dwie pary butów, kilka par spodni i drobną biżuterię.

- Zadowolony z zakupów? - zapytał, gdy piliśmy herbatę czekając na sushi.

- Zadowolony - uśmiechnąłem się szeroko.

- To dobrze - także się uśmiechnął. - Co ty na to, żebyśmy poszli do jeszcze jednego sklepu?

- Jakiego? - zainteresowałem się.

- Do Blue Angel - przerwał na chwilę - i do księgarni.

- Um... Co chcesz w Blue Angel?

- Bieliznę, oczywiście - zaśmiał się. - Mały zboczeniec.

- Nie jestem zboczeńcem - zaprzeczyłem. - Tylko że tam nie tylko bieliznę można dostać.

- Wiem - przypłynęło nasze sushi. - Ruki, komu jak komu, ale mnie nie musisz tego tłumaczyć.

Zjedliśmy nasze zamówienie i poszliśmy do Blue Angel. BA było dość znaną marką zajmującą się głównie produkcją bielizny. Można tam było też dostać szeroką gamę kostiumów i zabawek erotycznych.

W sklepie Aoi wziął kilka par bokserek w tym samym rozmiarze. W tym czasie, kiedy on wybierał, ja rozglądałem się trochę po asortymencie. Nagle poczułem czyjeś ramiona obejmujące mnie od tyłu.

- Co się tak rozglądasz, hmm? - powiedział mi Yuu do ucha. - Może wybierzemy ci jakieś ładne przebranie?

- Nie chcę - jego dłonie zjechały na moje biodra. - I kto tu jest zboczony, co?

- Mówiłeś, że nie chcesz żebym czekał.

Poczułem falę gorąca. Faktycznie. Jednak bałem się trochę.

- Wiem. Daj mi jeszcze trochę...

- Nie spieszmy się. - przerwał mi. - Nie chcę, żebyś czuł presję z mojej strony.

Zapłacił i poszliśmy do księgarni, gdzie kupił jakieś książki.

Potem Aoi odwiózł mnie do domu, gdzie na szczęście nie widziałem się z Tarą.

Na drugi dzień nauczycielka przyprowadziła nowego ucznia.

- Poznajcie Akirę Suzukiego - powiedziała siadając przy biurku i obrzucając chłopaka niezadowolonym spojrzeniem. - Suzuki został przeniesiony do nas z pewnych powodów.

Uważnie się mu przyjrzałem. Miał typowo męskie rysy twarzy i blond włosy. Tradycyjnie - nosił mundurek.

- Miło poznać - powiedział w stronę klasy. Wtedy mnie olśniło. To był ten sam chłopak, którego spotkałem powszedniego dnia na korytarzu. Miał ten sam głęboki, męski głos.

- Zajmij miejsce obok Takanoriego - wskazała na mnie. - Tylko to jest wolne.

Chłopak przeszedł niespiesznie przez klasę. W tym czasie cały czas patrzył na mnie, a ja na niego. W końcu stanął przede mną. Posłał mi ciepły uśmiech. Nie wiedziałem, jak się zachować więc po prostu odwróciłem od niego głowę czując rumieńce na twarzy. Usiadł i wypakował z plecaka książki oraz zeszyt. Nauczycielka podyktowała temat, a ja starałem się skupić na lekcji. Niestety, ciągle czułem na sobie jego wzrok. Byłem pełny podziwu dla siebie, że tak długo go ignorowałem.

Telefon w mojej kieszeni wydał z siebie wibrację. Czekałem na moment aż belferka odwróciła się do tablicy i schowałem go do piórnika. Odczytałem sms od Yuu.

Chcesz iść ze mną i z moimi znajomymi na mecz?

- Widzę, że pilni uczniowie nie zawsze uważają na lekcjach. - powiedział Akira.

- Nie jestem pilnym uczniem - odpowiedziałem.

Pewnie! O której? (((o(*ﾟ▽ﾟ*)o)))

- Nie sprawiasz wrażenia jakiegoś kolesia ze szkolnej szajki - stwierdził.

Spojrzałem na niego zdziwiony. Szkolna szajka? W innych szkołach coś podobnego na pewno funkcjonowało, tutaj nie.

- W tej szkole raczej czegoś takiego nie znajdziesz.

- Zdążyłem się domyślić.

Rozmawiałem potem z Akirą. Zainteresowała mnie jego osoba. Był też naprawdę przystojny. Niestety, na innych lekcjach miałem z kim siedzieć i nasz kontakt był ograniczony do przerw.

Po zajęciach poszliśmy do szatni. Byliśmy już jedynymi z niewielu uczniów w szkole, a na korytarzu, prócz nas nikogo nie było. Byłem zadowolony z tego, że umieliśmy z Suzukim znaleźć wspólny język, co w moim przypadku takie proste nie było. Dostał nawet ode mnie specjalne zdrobnienie - Aki.

W sumie to rozmawialiśmy o wielu rzeczach. Dowiedziałem się, że był biseksualny, co mnie ucieszyło i powiedziałem mu, że sam mam chłopaka.

Nie przerywając z nim rozmowy o Murakami ubrałem kurtkę. Nagle poczułem silne, znajome ramiona oplatające mnie od tyłu. Odwróciłem zdziwiony głowę w stronę Yuu, który szczerzył się od ucha do ucha.

- Co tu robisz? - zapytałem otrzymując od niego buziaka.

- Jak to co? Odbieram cię z zajęć. Mecz jest za godzinę.

- Ech?! Już? - nagle przypomniałem sobie o obecności Akiry. - Ach, właśnie, Yuu, to jest Akira, mój nowy kolega. Akira, to jest Yuu, mój chłopak. - przedstawiłem ich sobie.

Aoi wziął mój plecak i przytulił mnie do swojego boku.

- Miło poznać. - Yuu skinął mu głową. Akira zrobił to samo. - Takanori wcześniej nic mi o tobie nie mówił.

- To mój pierwszy dzień tutaj - wyjaśnił Suzuki.

-Ech? I już się zaznajomiliście? Szybko jak na ciebie - stwierdził starszy zwracając się do mnie.

- Tak się złożyło, że z Akim mamy wiele wspólnego - uśmiechnąłem się do Suzukiego.

- Z Akim? - powtórzył Shiroyama unosząc brwi. - W każdym razie cieszę się, że ma się tobą kto zajmować w szkole.

- Nie jestem dzieckiem - burknąłem.

- Nie, Taka-chan, wcale nim nie jesteś - Aoi pocałował mnie we włosy. - Chodźmy już bo się spóźnimy, a mam dla ciebie jeszcze niespodziankę.

- Niespodziankę? - ożywiłem się.

- Zobaczysz - zjechał ręką niżej. – Dzięki, Akira za opiekę nad moim maleństwem.

- To do zobaczenia. - pomachałem Suzukiemu.

-Nie ma sprawy. Narazie, Taka - blondyn pożegnał się z nami.

Wyszliśmy ze szkoły i poszliśmy w stronę parkingu, gdzie Aoi zostawił samochód.

- Co to za niespodzianka? - zapytałem podekscytowany gdy otworzył mi drzwi.

- Zobaczysz - powtórzył to samo, co w szkole.

Pojechaliśmy na halę, gdzie miał odbyć się mecz. Aoi cały czas trzymał mnie za rękę.

- Aoi, jesteś! - powiedział Ren, gdy tylko podeszliśmy do grupki znajomych. - Cześć Ruki - poczochrał mi włosy.

Większość osób znałem. Kilkoro jednak obrzucało mnie ciekawskimi spojrzeniami.

- Hej - powiedziałem poprawiając loczki.

- Kto to? - zapytał się Yuu jakiś facet.

- To jest Ruki - przedstawił mnie reszcie. Skinąłem im głową. - mój chłopak.

- Od kiedy to jesteś pedofilem, co? - zapytała dziewczyna, która obejmowała jakąś inną.

- Wypraszam sobie - warknąłem mrużąc oczy.

- Spokojnie, Taka-chan - Ren objął mnie, co spotkało się z ostrzałem niezadowolonego spojrzenia Aoiego. - Nanami lubi denerwować Yuu.

- Ren, puść go.

- Nie mogę obejmować twojego chłopaczka? - musnął wargami mój policzek.

- Nie - Yuu pociągnął mnie w swoją stronę. - Znajdź sobie kogoś innego.

- Ty już jesteś zajęty - wydął dolną wargę. - A żadnego innego wolnego geja tu nie widzę. - westchnął.

- Nie mój problem.

Kupiliśmy bilety i poszliśmy na trybuny. Po kilku minutach ktoś przyniósł piwo. Yuu oświadczył, że pić nie będzie, gdyż odpowiadał za mnie i później musiał mnie odwieźć. Ja natomiast skusiłem się na jedno. Piłem je jednak powoli.

- Niebezpiecznie jest być łapaczem - stwierdziłem.

- Dlaczego? - Aoi zerknął na mnie i bardziej starał się skupić na rozgrywce.

- Bo nawet jak ma te druty przed twarzą, to może to być przecież niebezpieczne. No, słabo mu się zrobi jak taką piłka dostanie, czy coś takiego.

- To głębsza filozofia - stwierdził.

- Też tak sądzę.

- Może ty już nie pij? Bo tak dziwnie gadasz.

- Nawet połowy nie wypiłem. Daj spokój, nic mi nie będzie.

Kibicowaliśmy naszej drużynie, której na początku coś nie szło. W połowie meczu wzięli się za siebie i nawet udało im się wygrać. Cieszyłem się z tego faktu jak głupi, chociaż pewnie cieszyłbym się mniej, gdyby nie te pięć piw, które pochłonąłem nie wiadomo kiedy.

- Yuu - powiedziałem chichocząc i klejąc się do niego.

- Mówiłem, żebyś nie pił - nałożył mi czapkę, a ja uśmiechnąłem się nie wiadomo z czego. Kolejny ciekawy fakt - miałem słabą głowę.

Zaprowadził mnie do samochodu i odwiózł do siebie. Pierwsze, co zrobiłem, to władowałem mu się do łóżka.

- Yuu-chan, chodź do mnie - śmiałem się jak naćpany.

- Ruki, idziemy grzecznie spać - powiedział. - Na pewno jesteś zmęczony.

- Nie jestem - na czworaka doszedłem do skraju łóżka. - Chodź do mnie - pociągnąłem go za koszulkę.

- Dosypali ci coś? - ujął moją twarz w dłonie. - Już powinieneś być senny albo w fazie "jaki to ten świat zły i niedobry" - dokładnie przyjrzał się moim oczom. - Cholera - zgryzł wargę. - Kochanie, boli cię głowa?

- Nie - pokręciłem głową. - Czuję się świetnie.

- Chyba ktoś ci sypnął czegoś pobudzającego.

- Yuu, pocałuj mnie - starałem się z nim zrównać. - Proszę, chodź do mnie.

- Nie wiesz, co mówisz - stwierdził.

- Aoi - pociągnąłem go na siebie. - Jestem twój.

- Na pewno - podniósł się. - Ale teraz idziemy spać.

- Nie - objąłem go - nie chcę.

- Takanori...

- Dlaczego mnie nie chcesz? - przerwałem mu. Poczułem się silnie zraniony. - Nie kochasz mnie?

- Przestań, gadasz od rzeczy.

- Dlaczego mnie nie kochasz? - skuliłem się. - Dlaczego mi to robisz?

- Bo będziesz żałował.

- Ale ja chcę! - wybuchłem. - Yuu! - załkałem.

- Nie i koniec.

Postawił mi wyraźną granicę. Rozczarowany odmową seksu, dałem mu się przebrać w luźne ubranie i położyć spać.

- Foch - powiedziałem odwracając się do niego plecami.

- Rano mi podziękujesz.