Szczęście

10.1. XX r. 

Mojego bólu nie da się opisać. W szkole jest źle. Obiecywałem sobie w wakacje, że będzie dobrze, jednak po jego utracie jest mi ciężko. Nie mogę przestać o nim myśleć. Nie umiem się na niczym skupić. 
Trudno jest mi pogodzić się z faktem, że już nigdy więcej go nie zobaczę. Czasem mam ochotę rzucić wszystko, ale pomimo bólu, chcę udowodnić, że byłem godny jego przyjaźni.

25.1 XX r. 


Drogi X

To wszystko wydaje się być snem. Nie chcę już nosić tej maski szczęścia, którą zakładam, ale muszę ją codziennie ubierać. Nie chcę bez Ciebie żyć. Na duchu podtrzymuje mnie widok jednej osoby... 
Odkąd Ciebie zabrakło, moje życie to istna męka. Niby fizycznie czuję się dobrze, ale od środka mam wrażenie, że coś mnie rozrywa. 
Żałuję, że Cię wtedy nie przytuliłem. 


1.12. XX r. 

Zdaję sobie sprawę z tego, że boję się mojej przeszłości. Boję się zaglądać do tego, co było kiedyś. Powracać do emocji, których chciałem się pozbyć. 
Patrząc przez pryzmat czasu, to mam wrażenie, że cały czas się oszukuję. 
Tak.
Bez przerwy kłamię. Jestem kłamcą. 
Ale dobrze mi z tym...


... Kolejne kłamstwo. 


25.2. XX r. 

Jeśli jutro umrę, to chcę mieć świadomość tego, że ktoś dzięki mnie poczuł się szczęśliwy, że ktoś znowu zaczął wierzyć. Chcę, by to uczucie...

... szczęścia i spokoju...

Było zawsze. Z kimś.

Nie chcę niczego żałować. Po prostu chcę być. Nie tu. Nie tam. Nic nie rozumiem. Co jest tak naprawdę właściwe? Moje sacrum...? 

Czy istnieje osoba, którą szczerzę kocham?

Nie...

Czy istnieje osoba, której nienawidzę? 

Nie...

Z nieczystym sumieniem, piszę... moją głowę.


XX.XX.XX r. 

Kiedyś pragnę tu powrócić.

I mam nadzieję, że będzie przy mnie szczęście. 


31.5.XX r. 

A co jeśli...
wszystko to,
w co wierzymy

jest kłamstwem? 


09.1. XX r.

Powoli się staczam. Powoli wszystko przestaje mieć dla mnie jakiekolwiek znaczenie. Nie chce mi się nawet kiwać palcem.
Codzienność zbyt mocno mnie przytłacza. 
Boję się zasypiać, bo czuję się, jakbym spadał.
Boję się...


02.2.XX r.

Wszystko mnie boli.
Nie daję sobie rady.
Proszę, niech to się skończy. Niech wszystko przestanie mieć znaczenie. 
Nie potrafię.
Boli.
Znowu. 
Boję się. 
Znowu.
Moje koszmary przychodzą w ciągu dnia.  

XX.XX.XX r. 

Dlaczego nigdy o nim nie śnię? 


XX.XX.XX r. 

To chyba ostatni raz, kiedy powracam pamięcią do tamtych chwili. Rany w sercu powoli się zabliźniają. W końcu mogę się do tego uwolnić. 
Przepraszam, że raniłem tylu ludzi. Przepraszam, że nie potrafiłem uświadomić tej jednej osobie, jak wiele dla mnie znaczyła. Przepraszam, że przez tyle lat cierpiałem.

Odnalazłem szczęście. 
     

     ----

    Uwaga, uwaga, niedługo znowu ruszam z Hesitating means death! Przykro mi, ale prócz tego i Migdała niczego więcej nie będzie. No... ewentualnie jakieś oneshoty.