5th anniversary!

Witam wszystkie bardziej oraz mniej zbłąkane Żuczki! Dzisiaj mija 5 lat, odkąd powstało ybt i odkąd pojawił się pierwszy wpis. Dużo się przez cały ten czas zmieniło, ale wiele rzeczy pozostało takich samych, jak na przykład to, że wciąż siedzę i namiętnie tłukę w klawiaturę, wypisują dla was grafomańskie homoerotyczne pornosy.

Nie miałam żadnej konkretnej koncepcji na ten wpis, nigdy nie wiem, co pisać na te rocznice blogowe, ale to już pięć lat, więc myślę, że niezłą opcją byłoby zrobienie swego rodzaju podsumowania.

Ten wpis jest dokładnie 199 notką na blogu, a aktualne statystyki pokazują 160tys. odsłon strony. Szaleństwo? Dla mnie tak. Nie sądziłam nigdy, że zadedykuję sporą część swojego życia jakiejś stronie internetowej, za której prowadzenie i tak nie dostaję pieniędzy. Jest to jednak dla mnie coś, bez czego nie wyobrażam już sobie życia. Ybt zmieniało się wraz ze mną, rozwijało się i teraz strona istnieje w takiej, a nie w innej odsłonie.

Powstało f e n o m e n a l n e Migdałowe serce, „Jeśli się odrodzę, spotkajmy się znowu”, co do którego w tej chwili mam bardzo mieszane uczucia. Napisałam to opowiadanie, gdy moje umiejętności były dość wątpliwe i czasami mam ochotę napisać to od początku. Czuję jednak, że obecnie nie jestem już w stanie poruszać serc słowami, dlatego pozostawię tę historię tak, jak jest.

No ale, żeby nie było tak patetycznie, za 4 dni Migdał obchodzi swoje piąte urodziny! Z tej okazji chcę wam zaprezentować całkiem możliwe, że jeden z ostatnich, specjalnych rozdziałów Migdała. Na pewno, oprócz tego planuję opublikować jeszcze dwa, jednakże ten jest ostatnim, jeśli chodzi o udział Yuu i Taki, jako głównych bohaterów. Jeśli macie pytania co do Cruel World, seria zostanie wznowiona, jak tylko będę mieć więcej czasu. Nie martwcie się, żadne opowiadanie nigdy nie jest zapomniane i nawet jeśli na blogu jest przez dłuższy czas cisza, to ja planuję i układam scenariusze.

Poza tym, pytanie do was. Macie może swoje ulubione opowiadania, rozdziały, oneshoty na ybt, do których chętnie wracacie, które wywołują w was specyficzne uczucia? Może macie jakieś ulubione fragmenty? Jestem tego naprawdę ciekawa!

I dziękuję moim Żuczkom za te 5 lat w zdrowiu i w chorobie, w dostatku i w niedoli. Cieszę się, że wciąż są osoby, które czytają i od czasu do czasu skomentują. Poza tym, mam dla was mały apel!

Jeśli piszecie lub myślicie nad tym, by zacząć pisać, to nie zastanawiajcie się, tylko to róbcie! I jak już coś tworzycie, to podzielcie się z innymi swoimi tworami. Pisanie, chociaż momentami jest zajęciem żmudnym i zjadającym czas, daje satysfakcję. A i wcale nie musi być to coś na wzór Norwida. Wystarczy, że wy jesteście z tego zadowoleni.

Pamiętajcie, że nawet z najgorszej sytuacji jest wyjście. Bądźcie silni i cokolwiek by się działo, znoście to z wysoko podniesioną głową. To tyle na dziś ode mnie.

Nie ma na świecie siły takiej, co to by mnie powstrzymała przed pisaniem – niech to będzie moim mottem na kolejne 5 lat i do następnej rocznicy~!